Bugs On Glue - Digital Leather

caught like a deer in the headlights

gloom-beam shines ever so brigh

thit me, tell me you need me

starvation, promise to feed me

make me into a mountain

climb me, stab me with your flag

let go, why can’t you let go?

i don’t care, i don’t ask, i don’t know

i hope they never find me

this road’s finally unwinding

i escaped just like a master

you beg slow i keep going faster

it’s not too late for something new

my mind’s been stuck like bugs on glue

and you’re so far away from me

stop coming in my fantasies

stop invading my angry head

and maybe i will leave my bed

again, and fight to understand

it’s not a fall if you don’t land

i was dumb, so young and naive

you said that i was just brave

courage don’t come that easy

i paid for it up front and foot down

haunt me with high wires and dark eyes

hold me with arms that i despise

forming into a monster

i rummage through your heart’s dumpster

i hope they never find me

this road’s finally unwinding

i escaped just like a bastard

you beg slow i keep going faster

on your adventures think of me

i’ll think of you when thoughts run free

to chase those wicked butterflies

through fields of wonder and surprise

a dark cloud hovers just beyond

the trees in black oblivions

look closely you will find me there

don’t get to close it’s lame to care

it’s not too late you know that’s true

my mind’s been stuck like bugs on glue

and you’re so far away from me

stop coming in my fantasies

stop invading my angry head

and maybe i will leave my bed

again, and fight to understand

it’s not a fall if you don’t land

my mind’s been stuck like bugs on glue

gevangen als een hert in de koplampen

somberheid-straal schijnt ooit zo helder

dit me, zeg me dat je me nodig hebt

hongersnood, beloof me dat je me te eten geeft

maak van mij een berg

beklim me, steek me met je vlag

laat los, waarom kan je niet loslaten?

het kan me niet schelen, ik vraag het niet, ik weet het niet

ik hoop dat ze me nooit vinden

deze weg komt eindelijk tot rust

ik ben ontsnapt als een meester

je smeekt langzaam ik ga steeds sneller

het is niet te laat voor iets nieuws

mijn geest zit vast als insecten aan lijm

en je bent zo ver weg van mij

kom niet meer in mijn fantasieën

stop met het binnendringen van mijn boze hoofd

en misschien zal ik mijn bed verlaten

en vecht om het te begrijpen

het is geen val als je niet landt

ik was dom, zo jong en naïef

je zei dat ik gewoon dapper was

moed komt niet zo gemakkelijk

ik heb ervoor betaald, van voren en naar beneden

achtervolg me met hoge draden en donkere ogen

houd me vast met armen die ik veracht

zich vormen tot een monster

ik snuffel door de afvalcontainer van je hart

ik hoop dat ze me nooit vinden

deze weg komt eindelijk tot rust

ik ben ontsnapt als een klootzak

je smeekt langzaam ik ga steeds sneller

denk tijdens je avonturen aan mij

ik zal aan je denken als gedachten de vrije loop gaan

om die boze vlinders te achtervolgen

door velden van verwondering en verrassing

er zweeft een donkere wolk net voorbij

de bomen in zwarte vergetelheid

kijk goed, je zult me ​​daar vinden

mag niet sluiten, het is stom om erom te geven

het is nog niet te laat, je weet dat het waar is

mijn geest zit vast als insecten aan lijm

en je bent zo ver weg van mij

kom niet meer in mijn fantasieën

stop met het binnendringen van mijn boze hoofd

en misschien zal ik mijn bed verlaten

en vecht om het te begrijpen

het is geen val als je niet landt

mijn geest zit vast als insecten aan lijm