City of Dust - Diffuzion, Diversant13

With days being shadows of grey

We’re blind looking through broken glass

And every heartbeat sounds the same

We’re lost in the city of dust

As words die when leaving our lips

We drown in the seas of regret

No feathers are left on our wings

No reasons for tears to be shed

We’ve taken our path to the end

Our trace under layers of dust

Our anger is broken and spent

Our anger has turned into ice

As words die when leaving our lips

We drown in the seas of regret

No feathers are left on our wings

No reasons for tears to be shed

Maybe when choosing our way

We took the turn that was wrong

Or maybe the city of dust

Is where we have always belonged

Lost in this prison of ice

Covered with layers of dust

Knowing no more who we are

Cold and indifferent we last

Maybe when choosing our way

We took the turn that was wrong

Or maybe the city of dust

Is where we have always belonged

Lost in this prison of ice

Covered with layers of dust

Knowing no more who we are

Cold and indifferent we last

Met dagen als grijze schaduwen

We kijken blind door gebroken glas

En elke hartslag klinkt hetzelfde

We zijn verdwaald in de stofstad

Zoals woorden sterven als ze onze lippen verlaten

We verdrinken in de zeeën van spijt

Er zijn geen veren meer op onze vleugels

Geen redenen om tranen te vergieten

We hebben ons pad tot het einde gevolgd

Ons spoor onder lagen stof

Onze woede is gebroken en verbruikt

Onze woede is veranderd in ijs

Zoals woorden sterven als ze onze lippen verlaten

We verdrinken in de zeeën van spijt

Er zijn geen veren meer op onze vleugels

Geen redenen om tranen te vergieten

Misschien bij het kiezen van onze weg

We namen de afslag die verkeerd was

Of misschien de stad van stof

Is waar we altijd hebben thuishoord

Verdwaald in deze gevangenis van ijs

Bedekt met lagen stof

Niet meer weten wie we zijn

Koud en onverschillig houden we het vol

Misschien bij het kiezen van onze weg

We namen de afslag die verkeerd was

Of misschien de stad van stof

Is waar we altijd hebben thuishoord

Verdwaald in deze gevangenis van ijs

Bedekt met lagen stof

Niet meer weten wie we zijn

Koud en onverschillig houden we het vol