I Am not Deceived - Deströyer 666

Is it with sadness you hang your head, or shame?

Is it your burden that leaves you blood-stained?

No song, no words, will ease your regret.

No drug, no love will let you forget.

For they are but fleeting, like words in the wind —

wild nights, sobered by the dawn.

For they are without meaning — like honourless men,

broken vows laid bare before the dawn.

Like a wild dog ensnared you’ll eat yourself free,

to rejoin the shadow of the hunting jaguar.

I once believe I held the answer in the palm of my hand,

and toyed with it like a child.

Worth, not worth dying for.

Worth living aloud

I question everything.

On the brink of self annihilation,

a lightning strike revelation-

how easily that we lie

for shallow love and hollow pride.

How vainly we do attempt

to stem the tide of consciousness,

how easily we are led on the merry dance to our death.

How entranced we are by the fire,

or enslaved to our own desires.

Human, all too Human!

Watch the Naked ape groveling before the stars —

scratching at the sky,

Your trials and tribulations,

they reek of self infatuation —

Hangt u met droefheid uw hoofd of schaamte?

Is het uw last die u met bloed bevlekt?

Geen lied, geen woorden, zal je spijt verzachten.

Geen drugs, geen liefde laat je vergeten.

Want ze zijn maar vluchtig, als woorden in de wind -

wilde nachten, ontnuchterd door de dageraad.

Want ze zijn zonder betekenis - als eerloze mannen,

gebroken geloften blootgelegd voor de dageraad.

Als een wilde hond die verstrikt is, eet je jezelf vrij,

om weer bij de schaduw van de jaguar te komen.

Ik geloof ooit dat ik het antwoord in de palm van mijn hand hield,

en speelde ermee als een kind.

De moeite waard, niet waard om voor te sterven.

De moeite waard om hardop te leven

Ik stel alles in vraag.

Op de rand van zelfvernietiging,

een blikseminslag onthulling-

hoe gemakkelijk we liegen

voor oppervlakkige liefde en holle trots.

Hoe tevergeefs proberen we

om het tij van het bewustzijn te keren,

hoe gemakkelijk worden we op de vrolijke dans naar onze dood geleid.

Hoe betoverd we zijn door het vuur,

of slaaf van onze eigen verlangens.

Menselijk, al te Menselijk!

Kijk hoe de naakte aap voor de sterren kruipt —

krabben aan de lucht,

Uw beproevingen en beproevingen,

ze stinken naar zelfverliefdheid -