Blues para Angela Loij - Demonauta

El nublado amanecer, cuantas veces vio tu sangre, derramarse

Y te recuerdan bien, donde estés tierras y mares, ya infinita eres

Montañas de poder, donde estén debo alcanzarles, pisadas ya se ven

Cordilleras celestes, con el tiempo me reuniré, eternamente

Cósmica pena que tu me heredas la llevo en el sol, la luna y el sol

Para extrañarte no para alcanzarte el viento me dio la luna y el sol

Corres del sol naces igual, en montañas descansa en el mar

Corres del sol naces igual, en montañas y duerme en el mar

De bewolkte dageraad, hoe vaak heb je bloed gezien, gemorst?

En ze herinneren je goed, waar je ook bent, land en zeeën, je bent al oneindig

Bergen van kracht, waar ze ook zijn, ik moet ze bereiken, voetstappen zijn al te zien

Hemelse bergketens, na verloop van tijd zal ik verzamelen, voor eeuwig

Kosmisch jammer dat je mij erft, ik draag het in de zon, de maan en de zon

Om je te missen, niet om je te bereiken, de wind gaf me de maan en de zon

Je rent voor de zon, je bent hetzelfde geboren, in de bergen rust je in de zee

Je rent voor de zon, je bent hetzelfde geboren, in de bergen en slaapt in de zee