A Broken Upper Hand - Demon Hunter

And everything you’ve given just kills me.

Your words swarm me through my soul like locusts.

Eating away at any glimpse of focus.

Their eyes flaming red like pain.

Filling the void once righteous and bloodstained.

But words can’t kill the light inside me that tears me from the hate that binds me.

I feel it crawling up my spine.

But i’ll cut it off before it reaches the bloodline.

You’ll never fade me out, you’ll never turn me off.

You’ll never reach the end, you’ll never hear enough.

You’re half-grasp can’t exterminate my stand.

You can’t rule with a broken upper hand.

A fragment of what’s been left behind.

Trapped behind my state of mind, I took your words and now I’m blind.

And everything you’ve given just kills me.

Your face brings out the hate that rots me.

The face of everyday that haunts me.

I can’t pull away my blank stare.

A thousand times should prove I don’t care.

But hands can’t steal the light that makes me.

Or bring me to the fate that breaks me I feel it crawling up my spine.

But i’ll cut it off before it reaches the bloodline.

You’ll never fade me out, you’ll never turn me off.

You’ll never reach the end, you’ll never hear enough.

You’re the half-grasp can’t exterminate my stand.

You can’t rule with a broken upper hand.

A fragment of what’s been left behind.

Trapped behind my state of mind, I took your words and now I’m blind.

And everything you’ve given just kills me.

En alles wat je hebt gegeven, maakt me gewoon dood.

Je woorden zwermen me door mijn ziel als sprinkhanen.

Eten weg bij elke glimp van focus.

Hun ogen vlammend rood als pijn.

De leegte vullen die ooit rechtvaardig en met bloed bevlekt was.

Maar woorden kunnen het licht in mij niet doden dat me losmaakt van de haat die me bindt.

Ik voel het door mijn ruggengraat omhoog kruipen.

Maar ik snij het eraf voordat het de bloedlijn bereikt.

Je zult me ​​nooit vervagen, je zult me ​​nooit uitschakelen.

Je zult nooit het einde bereiken, je zult nooit genoeg horen.

Je begrijpt het maar half, kan mijn standpunt niet vernietigen.

Je kunt niet regeren met een gebroken overhand.

Een fragment van wat is achtergelaten.

Gevangen achter mijn gemoedstoestand, nam ik je woorden en nu ben ik blind.

En alles wat je hebt gegeven, maakt me gewoon dood.

Je gezicht brengt de haat naar boven die me doet rotten.

Het gezicht van elke dag dat me achtervolgt.

Ik kan mijn blanco blik niet wegtrekken.

Duizend keer zou moeten bewijzen dat het me niets kan schelen.

Maar handen kunnen het licht dat mij maakt niet stelen.

Of breng me naar het lot dat me breekt. Ik voel het door mijn ruggengraat kruipen.

Maar ik snij het eraf voordat het de bloedlijn bereikt.

Je zult me ​​nooit vervagen, je zult me ​​nooit uitschakelen.

Je zult nooit het einde bereiken, je zult nooit genoeg horen.

Jij bent de halve greep die mijn standpunt niet kan vernietigen.

Je kunt niet regeren met een gebroken overhand.

Een fragment van wat is achtergelaten.

Gevangen achter mijn gemoedstoestand, nam ik je woorden en nu ben ik blind.

En alles wat je hebt gegeven, maakt me gewoon dood.