Vide - Deluge

La côte

Un sentiment de plénitude, s’y dégage

La houle est passée

D’aussi loin que mon regard porte

Je ne vois rien à l’horizon

Calme absolu, vide insatiable

Aucun repère, rien d’identifiable

Il est beau le large, elle est belle la brume

Un océan de marge lourd comme une enclume

Je me sens vivant dans ce lieu inerte

Tandis que je dépéris là où le monde crépite

J'épouserai ce vide

J'épouserai ce froid

De kant

Een gevoel van volheid ontstaat daar

De deining is voorbij

Zo ver als mijn blik reikt

Ik zie niets aan de horizon

Absolute rust, onverzadigbare leegte

Geen oriëntatiepunten, niets herkenbaars

De zee is mooi, de mist is mooi

Een oceaan van marge zwaar als een aambeeld

Ik voel me levend op deze inerte plek

Terwijl ik verkwist waar de wereld knettert

Ik zal met deze leegte trouwen

Ik zal met deze kou trouwen