Soufre - Deluge

La route est si longue

Nul phare pour guide

Dans ces chemins où le soleil se tait

On navigue à vue

S’accrochant aux faisceaux de lumière

Qui, le temps d’un souffle

Triomphent de ce brouillard si épais

Manteau gris de maure, ayant tout recouvert

Nous y allons encore

Surpris de caresser l’air qui par le passé

Nous brûlait lentement de son souffle

Il nous en faudra, de la résilience

Faire l dos rond, pour contrer le vent

Nous arrivrons un jour, vers notre renaissance

La route est si longue

Nul phare pour guide

Dans ces chemins où le soleil se tait

De weg is zo lang

Geen baken om te leiden

Op deze paden waar de zon zwijgt

We varen op zicht

Vastklampen aan lichtstralen

Wie, de tijd van een adem

Triomf over deze zo dikke mist

Moors grijze jas, alles bedekt hebbend

We gaan nog steeds

Verrast om de lucht die eens te strelen

We brandden langzaam van haar adem

We zullen het nodig hebben, veerkracht

Rond je rug, om de wind tegen te gaan

We zullen op een dag aankomen, richting onze wedergeboorte

De weg is zo lang

Geen baken om te leiden

Op deze paden waar de zon zwijgt