The Storm Before the Calm - Dekapitator

Storm — descends in hellish reign, a blight upon the skies

Run — all hope is now in vain, there is only time left to die

Fire — unfolds its choking grasp, a nuclear pyre upon which to burn

Scream — a nation breathes it’s last, man is now ashes and the world is his urn

The storm before the calm

A darkness without dawn

All hope and life is gone

With the storm before the calm

Burn — in throes of genocide, breath comes in fatal fumes

Choke — on toxic winds death rides, decrying all our dooms

Lost — the game ends in checkmate, and this time no one wins

Dead — we’ll see the truth too late, everyone dies for one man’s sins

The storm before the calm

A darkness without dawn

All hope and life is gone

With the storm before the calm

We can no longer pretend

That there is beginning, without end

And now, we must come to the end

Skies — stretch blackened overhead, an endless ebony tomb

Earth — crumbles beneath the dead, despoiled and consumed

Dead — ashes shroud to the land, to bury all our bones

Calm — a somber day at hand, a funeral with none left to mourn

The storm before the calm

A darkness without dawn

All hope and life is gone

With the storm before the calm

Storm — daalt neer in een helse heerschappij, een plaag in de lucht

Rennen — alle hoop is nu ijdel, er is alleen nog tijd om te sterven

Vuur — ontvouwt zijn verstikkende greep, een brandstapel om op te branden

Schreeuw — een natie ademt zijn laatste adem uit, de mens is nu as en de wereld is zijn urn

De storm voor de stilte

Een duisternis zonder dageraad

Alle hoop en leven is weg

Met de storm voor de rust

Branden — in de massa's van genocide komt de adem in dodelijke dampen

Choke — op giftige winden dodelijke ritten, die al onze ondergang afkeuren

Verloren: het spel eindigt in schaakmat en deze keer wint niemand

Dood — we zullen de waarheid te laat zien, iedereen sterft voor de zonden van één man

De storm voor de stilte

Een duisternis zonder dageraad

Alle hoop en leven is weg

Met de storm voor de rust

We kunnen niet langer doen alsof

Dat er een begin is zonder einde

En nu moeten we aan het einde komen

Luchten — zwartgeblakerd stuk boven je hoofd, een eindeloze ebbenhouten tombe

Aarde — brokkelt af onder de doden, geplunderd en verteerd

Dood — as lijkwade voor het land, om al onze botten te begraven

Kalm — een sombere dag op komst, een begrafenis waar niemand meer over heeft om te rouwen

De storm voor de stilte

Een duisternis zonder dageraad

Alle hoop en leven is weg

Met de storm voor de rust