Reaching Melancholiah - Decoryah

A pond portrays mirage

Which mirrors deep space — deep space

I dive again into pleasures

By taking myself to the pond

I preceive the place where I lost my love

Now, only grey woods are standing in the frost

I touch it I feel it my faded love

I’m somewhere here, but I can’t behold !

Brooks streams and sombre liquid lies in vague pond

Lamenting sounds from cathedral we hear… or do we?

Een vijver beeldt luchtspiegeling uit

Die de diepe ruimte weerspiegelt — de diepe ruimte

Ik duik weer in genoegens

Door mezelf naar de vijver te brengen

Ik voorzie de plaats waar ik mijn liefde verloor

Nu staan ​​er alleen nog grijze bossen in de vorst

Ik raak het aan Ik voel het mijn vervaagde liefde

Ik ben hier ergens, maar ik kan het niet aanschouwen!

Brooks stromen en sombere vloeistof ligt in vage vijver

Klaaggeluiden uit de kathedraal horen we... of toch?