Through the Veil - Deceptionist

Through the eyes of darkness

Where every single glow is tarnished

Sunlight intoxicate my cosmos

Stars, satellites infinitely macroscopic

It’s all in the darkness of pain

When infinite silence

My eyes have seen the glory more absolute

Nothing will seem to have a sense

My flight, empty, immoral, destructive

All will have an end

Light passes through my heart

Through the veil of my deadly deeds

Memories of childhood and my people

Deep hatred of each breath

Fly as a sign of decadence and sadness

Everything that I was.

Hypocrisy and falsehood

As the wax of a candle, slow heats the twilight

Which is fired before my eyes

Now everything is clear to me

Through the eyes of darkness

Where every single glow is tarnished

Sunlight intoxicates my cosmos

Stars, satellites infinitely macroscopic

It’s all in the darkness of pain

When the infinite silence

My eyes have seen the glory more absolute

Memories of childhood and my people

Deep hatred of each breath

Fly as a sign of decadence and sadness

Everything that I was, hypocrisy and falsehood

Oblivion dwells deeper into my roots

Extinction of all feelings

Only the end makes me free

Oblivion dwells deeper into my roots

Free to be deadly

Door de ogen van de duisternis

Waar elke gloed is aangetast

Zonlicht bedwelmt mijn kosmos

Sterren, satellieten oneindig macroscopisch

Het is allemaal in de duisternis van pijn

Wanneer oneindige stilte

Mijn ogen hebben de glorie absoluuter gezien

Niets lijkt logisch te zijn

Mijn vlucht, leeg, immoreel, destructief

Aan alles komt een einde

Licht gaat door mijn hart

Door de sluier van mijn dodelijke daden

Herinneringen aan je kindertijd en mijn volk

Diepe haat voor elke ademhaling

Vlieg als teken van decadentie en verdriet

Alles wat ik was.

Hypocrisie en leugen

Als de was van een kaars, verwarmt langzaam de schemering

Die voor mijn ogen wordt afgevuurd

Nu is me alles duidelijk

Door de ogen van de duisternis

Waar elke gloed is aangetast

Zonlicht bedwelmt mijn kosmos

Sterren, satellieten oneindig macroscopisch

Het is allemaal in de duisternis van pijn

Wanneer de oneindige stilte

Mijn ogen hebben de glorie absoluuter gezien

Herinneringen aan je kindertijd en mijn volk

Diepe haat voor elke ademhaling

Vlieg als teken van decadentie en verdriet

Alles wat ik was, hypocrisie en onwaarheid

Oblivion dringt dieper door in mijn roots

Uitsterven van alle gevoelens

Alleen het einde maakt me vrij

Oblivion dringt dieper door in mijn roots

Vrij om dodelijk te zijn