Slow Decline - Decay

The winter came and went, took half his body with it

It left his mind in pieces, now He’s barely self sufficient

I don’t blame him for the drinking or sleeping through the day

He trusted in a god that came, and took you away

Now 3 years down the line, his memory is fading

Forgetting all his loved ones their faces and the places

Were he used to walk at night were all his time was spent

He tried to kill himself once before, and it took him away

Safer in my skin, more than I’ve ever been

With the weight of the world on my lungs, my noose already hung

I watched him decay, each and every

His time is wearing thin

Plagued with the guilt of his kin

De winter kwam en ging, nam de helft van zijn lichaam mee

Het liet zijn geest in stukken achter, nu is Hij nauwelijks zelfvoorzienend

Ik neem het hem niet kwalijk dat hij de hele dag drinkt of slaapt

Hij vertrouwde op een god die kwam en je meenam

Nu, drie jaar later, vervaagt zijn geheugen

Al zijn dierbaren vergeten hun gezichten en de plaatsen

Was hij gewend om 's nachts te lopen waar al zijn tijd aan besteed was?

Hij heeft al eens eerder geprobeerd zelfmoord te plegen, en dat heeft hem meegenomen

Veiliger in mijn vel, meer dan ik ooit ben geweest

Met het gewicht van de wereld op mijn longen, hing mijn strop al

Ik zag hem aftakelen, stuk voor stuk

Zijn tijd dringt

Geplaagd door de schuld van zijn verwanten