Don't Burn the Fires - Dead Moon

Running away, I knew I was wrong

I’s tried to fit in where I didn’t belong

Wearing their clothes, playing their games

Being a part of that urban decay

Don’t burn the fires, I’m never coming home

When the morning sky was cold and grey

I could hear the whispers of my own mistakes

Those warning eyes, that final touch

No one seemed to care that much

So don’t burn the fires, I’m never coming home

And when I’d reached my destination

I thought someday I might return

Cause deep inside was the need

to feel the home fires burn

But a faltering voice merely whispered

My name as if we’d never expected to hear it again, and my heart grew

cold to that indifferent sound

as I slowly laid the receiver down

Ik rende weg, ik wist dat ik het mis had

Ik heb geprobeerd te passen waar ik niet thuishoorde

Hun kleren dragen, hun spelletjes spelen

Deel uitmaken van dat stedelijk verval

Verbrand de vuren niet, ik kom nooit meer naar huis

Toen de ochtendhemel koud en grijs was

Ik kon het gefluister van mijn eigen fouten horen

Die waarschuwende ogen, die laatste hand

Niemand leek er zoveel om te geven

Dus verbrand het vuur niet, ik kom nooit meer thuis

En toen ik mijn bestemming had bereikt

Ik dacht dat ik op een dag zou terugkeren

Want diep van binnen was de behoefte

om de huisvuren te voelen branden

Maar een haperende stem fluisterde alleen maar

Mijn naam alsof we hem nooit meer zouden horen, en mijn hart groeide

koud voor dat onverschillige geluid

terwijl ik langzaam de ontvanger neerlegde