Unending Waves - Daylight Dies

I have memories

Clouded by sorrow

Of a time in life

When blood ran though my veins

But these walls keep closing

Suffocating

And now i’m trapped beneath

The weight of my own loss

In the company

Of my misery

I gasp for air

Only to drown

Again

Unending waves of memories

Life’s only gife bestowed to me

Regret

Every moment marks

A breaking of my heart

And now i’m left alone

With this ghost that i’ve become

For years i’ve built

This monument of pain

I must find a way

To never feel again

Ik heb herinneringen

Bewolkt door verdriet

Van een tijd in het leven

Toen het bloed door mijn aderen stroomde

Maar deze muren blijven sluiten

verstikkend

En nu zit ik eronder vast

Het gewicht van mijn eigen verlies

In het bedrijf

Van mijn ellende

Ik snak naar adem

Alleen om te verdrinken

Nog een keer

Oneindige golven van herinneringen

Het enige geschenk van het leven dat aan mij is geschonken

Betreuren

Elk moment markeert

Een breuk van mijn hart

En nu ben ik alleen gelaten

Met deze geest die ik ben geworden

Jarenlang heb ik gebouwd

Dit monument van pijn

Ik moet een manier vinden

Om nooit meer te voelen