Forfeiture Of Life - Daylight Dies

I stare at rusted structures

Creation ignored abandoned

Left to die

In these forsaken halls voices softly cry

Mourning

Inside so long

Now there’s no way out

Every moment within

An eternity

I have never thought

Never pretended

That i deserved more than this

If you’d only ask

I’d give it all back

A forfeiture of life

My life

Through existence i am falliing

Blurs of pale grey and blue

Shattered heart, pierced together

So long i’ve played this game

Dead dreams

The silent screams

Of hopes buried alive

Covered eyes

Unwilling to see

The empty ruins of my life

The lights have never worked here

Twisted cracks smirk through the plaster

I believe they’ve always been here

If you’re silent you can here my dying

You probably think it sounds like breaking

You think i’m still living

Ik staar naar verroeste constructies

Creatie genegeerd verlaten

Achtergelaten om te sterven

In deze verlaten zalen huilen stemmen zachtjes

Rouwen

Zo lang binnen

Nu is er geen uitweg meer

Elk moment binnen

Een eeuwigheid

Ik heb nooit gedacht

Nooit gedaan alsof

Dat ik meer verdiende dan dit

Als je alleen zou vragen

Ik zou alles teruggeven

Een verbeurdverklaring van het leven

Mijn leven

Door het bestaan ​​val ik

Vervagen van lichtgrijs en blauw

Verbrijzeld hart, samen doorboord

Zo lang dat ik dit spel heb gespeeld

Dode dromen

Het stille geschreeuw

Van hoop levend begraven

Bedekte ogen

Niet willen zien

De lege ruïnes van mijn leven

De lichten hebben hier nooit gewerkt

Gedraaide scheuren grijnzen door het gips

Ik geloof dat ze hier altijd zijn geweest

Als je stil bent, kun je hier mijn stervende zijn

Je denkt waarschijnlijk dat het klinkt als breken

Je denkt dat ik nog leef