The Supermen - David Bowie, Tony Visconti

When all the world was very young

And mountain magic heavy hung

The supermen would walk in file

Guardians of a loveless isle

And gloomy browed with superfear

Their tragic endless lives could heave nor sigh

In solemn, perverse serenity

Wondrous beings chained to life

Strange games they would play then

No death for the perfect men

Life rolls into one for them

So softly a supergod cries

Where all were minds in uni-thought

Powers weird by mystics taught

No pain, no joy, no power too great

Colossal strength to grasp a fate

Where sad-eyed mermen tossed in slumbers

Nightmare dreams no mortal mind could hold

A man would tear his brother’s flesh

A chance to die, to turn to mold

Far out in the red-sky

Far out from the sad eyes

Strange, mad celebration

So softly a supergod cries

Far out in the red-sky

Far out from the sad eyes

Strange, mad celebration

So softly a supergod dies

Toen de hele wereld nog heel jong was

En bergmagie zwaar opgehangen

De supermannen zouden binnenlopen

Hoeders van een liefdeloos eiland

En sombere wenkbrauwen met superangst

Hun tragische eindeloze levens konden hijgen noch zuchten

In plechtige, perverse sereniteit

Wonderlijke wezens aan het leven geketend

Vreemde spelletjes die ze dan speelden

Geen dood voor de perfecte mannen

Het leven rolt voor hen samen

Zo zacht huilt een supergod

Waar alle geesten in uni-gedachte waren

Krachten raar door mystici onderwezen

Geen pijn, geen vreugde, geen kracht te groot

Kolossale kracht om een ​​lot te vatten

Waar meermannen met droevige ogen in sluimerden

Nachtmerriedromen die geen sterfelijke geest kan bevatten

Een man zou het vlees van zijn broer scheuren

Een kans om te sterven, om in schimmel te veranderen

Ver weg in de rode lucht

Ver weg van de droevige ogen

Vreemde, gekke viering

Zo zacht huilt een supergod

Ver weg in de rode lucht

Ver weg van de droevige ogen

Vreemde, gekke viering

Zo zacht sterft een supergod