The Drowned Girl (Vom Ertrunkenen Mädchen) - David Bowie

Once she had drowned and started her slow descent

Down the streams to where the great rivers broaden

Oh, the open sky chant most magnificent

As if it was acting as her body’s guardian

Wreck and duck weed slowly increased her weight

By clasping her in their slimy grip

Through her limbs, the cold blooded fishes played

Creatures and plant life kept on, thus obstructing her last trip

And the sky that same evening grew dark as smoke

And its stars through the night kept the brightness still soaring

But it quickly grew clear when dawn now broke

To see that she got one further morning

Once her pallid trunk had rotted beyond repair

It happened quite slowly that she gently slipped from God’s thoughts

First with her face, then her hands, right at the last with her hair

Leaving those corpse-choked rivers just one more corpse

Eens was ze verdronken en begon aan haar langzame afdaling

Stroomafwaarts naar waar de grote rivieren zich verbreden

Oh, de open lucht chant meest magnifieke

Alsof het optrad als de voogd van haar lichaam

Wrak en eendenkruid namen langzaam toe in gewicht

Door haar in hun slijmerige greep te klemmen

Door haar ledematen speelden de koudbloedige vissen

Wezens en planten gingen door, waardoor haar laatste reis werd belemmerd

En de lucht werd diezelfde avond donker als rook

En zijn sterren door de nacht zorgden ervoor dat de helderheid nog steeds bleef stijgen

Maar het werd al snel duidelijk toen de dageraad aanbrak

Om te zien dat ze nog een ochtend heeft

Toen haar bleke stam onherstelbaar was verrot

Het gebeurde heel langzaam dat ze zachtjes uit Gods gedachten gleed

Eerst met haar gezicht, dan haar handen, als laatste met haar haar

Laat die met lijken verstikte rivieren nog maar één lijk achter