Remembering Marie A. (Erinnerung an Die Marie A.) - David Bowie

It was a day in that blue month september

Silent beneath the plum trees slender shade

I held her there

My love, so pale and silent

As if she were a dream that must not fade

Above us in the shining summer heaven

There was a cloud my eyes dwelled long upon

It was quite white and very high above us Then I looked up And found that it had gone

And since that day, so many moons in silence

Have swum across the sky and gone below

The plum trees surely have been chopped for firewood

And if you ask, how does that love seem now

I must admit, I really cant remember

And yet I know what you are trying to say

But what her face was like, I know no longer

I only know I kissed it on that day

As for the kiss, I long ago forgot it But for the cloud that floated in the sky

I know that still and shall forever know it It was quite white and moved in very high

It may be that the plum trees still are blooming

That womans seventh child may now be there

And yet that cloud had only bloomed for minutes

When I looked up It vanished on the air

Het was een dag in die blauwe maand september

Stil onder de pruimenbomen slanke schaduw

Ik hield haar daar vast

Mijn liefde, zo bleek en stil

Alsof ze een droom is die niet mag vervagen

Boven ons in de stralende zomerhemel

Er was een wolk waar mijn ogen lang bij stilstonden

Het was vrij wit en heel hoog boven ons. Toen keek ik op en ontdekte dat het weg was

En sinds die dag, zoveel manen in stilte

Heb door de lucht gezwommen en ben naar beneden gegaan

De pruimenbomen zijn zeker gekapt voor brandhout

En als je vraagt, hoe ziet die liefde er nu uit?

Ik moet toegeven dat ik het me echt niet meer kan herinneren

En toch weet ik wat je probeert te zeggen

Maar hoe haar gezicht was, weet ik niet meer

Ik weet alleen dat ik het op die dag heb gekust

Wat betreft de kus, ik ben het lang geleden vergeten, maar voor de wolk die in de lucht zweefde

Ik weet dat nog steeds en zal het voor altijd weten Het was vrij wit en heel hoog verplaatst

Het kan zijn dat de pruimenbomen nog bloeien

Het zevende kind van die vrouw kan er nu zijn

En toch bloeide die wolk pas minuten

Toen ik opkeek, verdween het in de lucht