Conversation Piece - David Bowie

I took this walk to ease my mind

To find out what’s gnawing at me

Wouldn’t think, to look at me

That I’ve spent a lot of time in education

It all seems so long ago

I’m a thinker, not a talker

I’ve no-one to talk to, anyway

I can’t see the road

For the rain in my eyes

I live above the grocers' store

Owned by an Austrian

He often calls me down to eat

And he jokes about his broken English

Tries to be a friend to me

But for all my years of reading conversation

I stand without a word to say

I can’t see the bridge

For the rain in my eyes

And the world is full of life

Full of folk who don’t know me

And they walk in twos or threes or more

While the lamp that shines above the grocers' store

Investigates my face so rudely

And my essays lying scattered on the floor

Fulfil their needs just by being there

And my hands shake, my head hurts

My voice sticks inside my throat

I’m invisible and dumb

And no-one will recall me

And I can’t see the water

For the tears in my eyes

Ik heb deze wandeling gemaakt om me gerust te stellen

Om erachter te komen wat er aan me knaagt

Zou niet denken, om naar mij te kijken

Dat ik veel tijd in het onderwijs heb doorgebracht

Het lijkt allemaal zo lang geleden

Ik ben een denker, geen prater

Ik heb toch niemand om mee te praten

Ik kan de weg niet zien

Voor de regen in mijn ogen

Ik woon boven de kruidenierswinkel

Eigendom van een Oostenrijkse

Hij belt me ​​vaak om te eten

En hij maakt grapjes over zijn gebroken Engels

Probeert een vriend van me te zijn

Maar voor al mijn jaren van leesconversatie

Ik sta zonder een woord te zeggen

Ik kan de brug niet zien

Voor de regen in mijn ogen

En de wereld is vol leven

Vol mensen die mij niet kennen

En ze lopen in twee of drie of meer

Terwijl de lamp die schijnt boven de kruidenierswinkel

Onderzoekt mijn gezicht zo grof

En mijn essays liggen verspreid over de vloer

Vervul hun behoeften door er gewoon te zijn

En mijn handen trillen, mijn hoofd doet pijn

Mijn stem blijft in mijn keel hangen

Ik ben onzichtbaar en dom

En niemand zal me herinneren

En ik kan het water niet zien

Voor de tranen in mijn ogen