Abril - Darvin

Voltamos à estaca zero então

Como se o tempo nos dissesse não

E o vento leva nossos sonhos

Pelas brechas de nossas mãos

Talvez seja melhor fingir

Quando ninguém parece ouvir

O som das lágrimas que caem

Sob a chuva fina do céu de abril

Pode parecer que não tentamos o bastante

Não é fácil ir adiante

Nem tão fácil estar aqui

Vamos correr, a vida ainda é tão grande!

E Leva os nossos pés pra um lugar distante

Tão longe de onde as mãos podem tocar

Nos faz querer trocar tudo por um instante

E quem sabe o verão possa voltar…

Não tente se culpar assim

Palavras são só palavras no fim

E o olhar se perde ao longe

Quando não há motivos pra sorrir

Talvez seja melhor fugir

Não encarar o dia que insiste em vir

E como as folhas no outono

Deixo você livre pra seguir

Pode parecer que não tentamos o bastante

Não é fácil ir adiante

Nem tão fácil estar aqui

Vamos correr, a vida ainda é tão grande!

E Leva os nossos pés pra um lugar distante

Tão longe de onde as mãos podem tocar

Nos faz querer trocar tudo por um instante

E quem sabe o verão possa voltar…

Quando a luz é pouca e a vista é turva

E o perigo mora antes da curva

Você reza para tudo terminar

De um jeito que o verão possa voltar

E Leva os nossos pés pra um lugar distante

Tão longe de onde as mãos podem tocar

Nos faz querer trocar tudo por um instante

E quem sabe o verão possa voltar…

Dan zijn we weer terug bij af

Alsof de tijd ons nee zou zeggen

En de wind neemt onze dromen

Door de gaten in onze handen

Misschien is het beter om te doen alsof

Als niemand lijkt te luisteren

Het geluid van vallende tranen

Onder de lichte regen van de hemel van april

Het lijkt misschien alsof we niet hard genoeg hebben geprobeerd

Het is niet gemakkelijk om door te gaan

Niet zo makkelijk om hier te zijn

Laten we rennen, het leven is nog zo groot!

En het brengt onze voeten naar een verre plek

Zo ver van waar handen elkaar kunnen raken

Maakt dat we alles even willen veranderen

En wie weet komt de zomer terug...

Probeer jezelf niet zo de schuld te geven

Woorden zijn uiteindelijk maar woorden

En de blik gaat verloren in de verte

Als er geen reden is om te glimlachen

Misschien is het beter om weg te rennen

De dag niet onder ogen zien die erop staat te komen

En zoals de bladeren in de herfst

Ik laat je vrij om te volgen

Het lijkt misschien alsof we niet hard genoeg hebben geprobeerd

Het is niet gemakkelijk om door te gaan

Niet zo makkelijk om hier te zijn

Laten we rennen, het leven is nog zo groot!

En het brengt onze voeten naar een verre plek

Zo ver van waar handen elkaar kunnen raken

Maakt dat we alles even willen veranderen

En wie weet komt de zomer terug...

Als het licht zwak is en het zicht wazig

En het gevaar leeft voor de bocht

Je bidt dat er een einde aan komt

Op een manier dat de zomer terug kan komen

En het brengt onze voeten naar een verre plek

Zo ver van waar handen elkaar kunnen raken

Maakt dat we alles even willen veranderen

En wie weet komt de zomer terug...