Graven Takeheimens Saler - Darkthrone

Naberg reiste seg, n'r ved Mannahemens garden.

ѓkstid, Sverdtid, ufred var der ikke — dog var er byllepestens plager.

Ingen gjestet frender, ingen gjestet prest,

ingen drog til byen, uten lanse og til hest.

I Opphavs tider sang de sanger, for seg selv og sine fedre.

I dag synges kun de sanger, som skal gjѓre morgendagen bedre.

Sanger for den neste, ingen sanger for den Beste.

Svik og lѓgn har fatt sin plass, i midgard jotneses palass.

En mann vandret rolig, sikker, stolt der mellom hus.

Han ferdedes blant folk, han trakket tyredd der blant mus.

Flere hundre menn, han gjestet hver kald natt.

Han var enѓyd, hѓy og tynn, og pa sitt hode bar han hatt

Ensom mann han vandret, over bivsrot en kald morgen.

Han ristet pa sitt hode, over menneskenes tap.

For de sikret seg en plass, i en ufѓdt tragisk himmel,

for de vandret nor og ned, for de ratnet i Hels fred

Naberg stond op, vlakbij de tuin van Mannahemen.

Exodus, zwaardtijd, onrust waren er niet - maar de plagen van de builenpest waren er wel.

Geen gastvrienden, geen gastpriester,

niemand ging naar de stad, zonder lans en te paard.

In de dagen van Origin zongen ze liedjes, voor zichzelf en hun vaders.

Vandaag worden alleen de liedjes gezongen die morgen beter zullen maken.

Liedjes voor de volgende, geen liedjes voor de Besten.

Fraude en leugens hebben hun plek gevonden in het paleis van Midgard Jotnes.

Een man liep kalm, zelfverzekerd, trots tussen de huizen door.

Hij zwierf tussen de mensen, hij vreesde daar tussen de muizen.

Honderden mannen bezocht hij elke koude nacht.

Hij was eenogig, lang en mager, en droeg een hoed op zijn hoofd

Eenzame man dwaalde hij, op een koude ochtend over bijenwas.

Hij schudde zijn hoofd bij het verlies van de mensen.

Want ze verzekerden zich van een plaats, in een ongeboren tragische hemel,

want zij zwierven naar het noorden en omlaag, want zij ratelden in de vrede van Hel