Olivia - Daran

Sur le quai, la bouche ouverte, j’ai avalé la grêle

Je pense à toutes ces années perdues à faire du zèle

A souder de si près la tôle que les vapeurs d’acétylène

Ne m’ont jamais permis de voir les bateaux, les baleines

On m’a viré ce matin, je ne me suis jamais senti aussi bien

A l'évidence, olivia

J'étais pas fait pour, fait pour ça

Prisonnier des trois huit, mon rêve a su rester neuf

Je borderai les voiles de Wellington à Terre-Neuve

Je serai navigateur ou je ne serai rien

On m’a viré ce matin, je ne me suis jamais senti aussi loin

Sur le pont, les yeux fermés, je devine le vent

Je pense à tous ces hasards qui décident en passant

Du temps qu’il fait, du temps qu’il faut pour qu’enfin

Je comprenne

Qu'à serrer de si près la vague, je peux toucher les baleines

Si j’ai viré ce matin, c’est que mon cap est encore incertain

Et la vie…

Et la vie danse, Olivia

Tout recommence, Olivia.

Op de kade met mijn mond open slikte ik de hagel in

Ik denk aan al die verspilde jaren als overijverig

Plaatwerk zo dicht lassen dat acetyleendampen ontstaan

Ik heb me nooit toegestaan ​​om de schepen, de walvissen te zien

Ik ben vanmorgen ontslagen, ik heb me nog nooit zo goed gevoeld

Olivia natuurlijk

Ik ben niet gemaakt voor, gemaakt voor dit

Gevangene van de drie achten, mijn droom heeft er negen behouden

Ik lijn de zeilen van Wellington naar Newfoundland

Ik zal een navigator zijn of ik zal niets zijn

Ik ben vanmorgen ontslagen, nog nooit zo ver gevoeld

Op het dek, ogen dicht, de wind denk ik

Ik denk aan al die kansen die terloops beslissen

Van het weer, van de tijd die het kost om eindelijk

Ik begrijp

Dat de golf zo dicht omhelzen dat ik de walvissen kan aanraken

Als ik vanmorgen ben afgeweken, komt dat omdat mijn koers nog steeds onzeker is

En leven…

En het leven danst, Olivia

Het is weer voorbij, Olivia.