E Numbers - Dananananaykroyd

Another stain, wipes, over the face

Of an entire, clutch, of reasonable guys

I flip a coin, seems, the luck has run out

It’s 2:40 and the clocks are wrong

Another stain, matched, by the reward

Another work, made, to show off the pose

Another way, stop, and show some respect

For those trying and abandoning

I want something that, something that I can’t see

Through the prism of stigmatism

With a white lie, the shrinking of its structure

Feed the kids, the E numbers

Feed the kids, the newscasters

Where do our tantrums go

Where do our tantrums go

She seemed to know how twisted is this

My back is ricked, spiked, down to the spine

Lie flat on floors, with vertebrae down

Pitch perfect like a slamming door

But when it comes I’ll be prepared

This off course rain jostling down

Blaming the mind, or, anything close

You can’t put it on forgetfulness, so

I want something that, something that I can’t see

Through the prism of stigmatism

With a white lie, the shrinking of its structure

Feed the kids, the E numbers

Feed the kids, the newscasters

Where do our tantrums go

Where do our tantrums go

Where do our tantrums go

Where do our tantrums go

Zoom out at speeds with sharp intakes of breath

Heads spinning up in the corners

Closer than it even began

I want something that, something that I can’t see

Through the prism of stigmatism

With a white lie, the shrinking of its structure

Feed the kids, the E numbers

Feed the kids, the newscasters

Where do our tantrums go

Where do our tantrums go

Where do our tantrums go

Where do our tantrums go

Nog een vlek, doekjes, over het gezicht

Van een hele, koppeling, van redelijke jongens

Ik gooi een muntje, het lijkt erop dat het geluk op is

Het is 2:40 en de klokken staan ​​verkeerd

Nog een vlek, geëvenaard door de beloning

Nog een werk, gemaakt, om te pronken met de pose

Een andere manier, stop en toon wat respect

Voor degenen die proberen en opgeven

Ik wil iets dat, iets dat ik niet kan zien

Door het prisma van stigmatisme

Met een leugentje om bestwil, het krimpen van zijn structuur

Voed de kinderen, de E-nummers

Voer de kinderen, de nieuwslezers

Waar gaan onze driftbuien heen?

Waar gaan onze driftbuien heen?

Ze leek te weten hoe verdraaid dit is

Mijn rug is gerimpeld, stekelig, tot aan de ruggengraat

Ga plat op de vloer liggen, met de wervels naar beneden

Pitch perfect als een dichtslaande deur

Maar als het zover is, ben ik voorbereid

Deze regen komt natuurlijk naar beneden

De geest de schuld geven, of iets dat in de buurt komt

Je kunt het niet op vergeetachtigheid zetten, dus

Ik wil iets dat, iets dat ik niet kan zien

Door het prisma van stigmatisme

Met een leugentje om bestwil, het krimpen van zijn structuur

Voed de kinderen, de E-nummers

Voer de kinderen, de nieuwslezers

Waar gaan onze driftbuien heen?

Waar gaan onze driftbuien heen?

Waar gaan onze driftbuien heen?

Waar gaan onze driftbuien heen?

Zoom snel uit met scherpe ademhalingen

Hoofden draaien in de hoeken

Dichterbij dan het zelfs begon

Ik wil iets dat, iets dat ik niet kan zien

Door het prisma van stigmatisme

Met een leugentje om bestwil, het krimpen van zijn structuur

Voed de kinderen, de E-nummers

Voer de kinderen, de nieuwslezers

Waar gaan onze driftbuien heen?

Waar gaan onze driftbuien heen?

Waar gaan onze driftbuien heen?

Waar gaan onze driftbuien heen?