Window-Washing Cowboy - Da Vinci's Notebook

Roy rode into Houston

On the fifteenth of July

They’d brought him in to help clean up the town

He worked the Exxon building

Down on 21st and Main

From the 42nd floor down to the ground

He worked without a scaffold

And he always worked alone

And everybody knew he was the best

People’d come from miles around

And stand down in the street

To watch the Fastest Squeegee in the West

Window-washing cowboy

Make ‘em shiny clean

Windex and a squeegee in your hand

You’ll never find another love like your sweet Marie

From Abilene down to the Rio Grande

Roy saw her there one morning

On the 37th floor

The nameplate on her desk just said «Marie»

He made sure he was cleaning

The second window from the right

Every Thursday at precisely 10: 03

He’d tap the glass and wave

And she’d look up and give a smile

Each time she did, his heart would swell with pride

And even though they’d never spoken once

Roy vowed to Heaven

That one day he’d make that sweet Marie his bride

It took him months, but Roy

Worked up the nerve to bare his soul

So up he went to ask her for her hand

And when he reached the window

There she was: his sweet Marie

Wrapped in the arms of the carpet-cleaning man

He hung there for a moment

As his poor heart broke in two

And all his hopes and dreams came crashing down

Then Roy unhitched his safety line

And, with a mournful cry

He raced his final teardrops to the ground

And so there ends the tragic tale

Of squeegee-slingin' Roy:

A lonely soul who loved and died in vain

He left his mark on Main Street

And no matter how they tried

They couldn’t scrub away that cowboy-colored stain

On Thursdays, people say

You still can see him up above

And the echoes of his final cry remain

And to this day, they tell the tale

Of the window-washing cowboy

He loved windows, but he couldn’t stand the pain…

Roy reed Houston binnen

Op 15 juli

Ze hadden hem binnengehaald om te helpen bij het opruimen van de stad

Hij werkte in het Exxon-gebouw

Beneden op 21e en Main

Vanaf de 42e verdieping tot aan de grond

Hij werkte zonder steiger

En hij werkte altijd alleen

En iedereen wist dat hij de beste was

Mensen zouden van mijlenver komen

En ga op straat staan

De snelste zuigmond in het westen bekijken

Glazenwassende cowboy

Maak ze glanzend schoon

Windex en een rakel in je hand

Je zult nooit een andere liefde vinden zoals je lieve Marie

Van Abilene naar de Rio Grande

Roy zag haar daar op een ochtend

Op de 37e verdieping

Op het naamplaatje op haar bureau stond zojuist «Marie»

Hij zorgde ervoor dat hij aan het schoonmaken was

Het tweede raam van rechts

Elke donderdag om precies 10: 03

Hij zou op het glas tikken en zwaaien

En ze keek op en glimlachte

Elke keer dat ze dat deed, zwol zijn hart van trots

En ook al hadden ze elkaar nog nooit gesproken

Roy zwoer aan de hemel

Dat hij op een dag van die lieve Marie zijn bruid zou maken

Het kostte hem maanden, maar Roy

Moeite om zijn ziel bloot te leggen

Dus ging hij naar haar toe om haar om haar hand te vragen

En toen hij bij het raam kwam

Daar was ze dan: zijn lieve Marie

Gewikkeld in de armen van de tapijtreinigingsman

Hij hing daar even

Toen zijn arme hart in tweeën brak

En al zijn hoop en dromen stortten in

Toen maakte Roy zijn veiligheidslijn los

En, met een treurige kreet

Hij rende zijn laatste tranen naar de grond

En zo eindigt het tragische verhaal

Van rakel-slingin' Roy:

Een eenzame ziel die tevergeefs liefhad en stierf

Hij heeft zijn stempel gedrukt op Main Street

En wat ze ook probeerden

Ze konden die cowboykleurige vlek niet wegschrobben

Op donderdag zeggen mensen:

Je kunt hem nog steeds hierboven zien

En de echo's van zijn laatste kreet blijven

En tot op de dag van vandaag vertellen ze het verhaal

Van de glazenwassende cowboy

Hij hield van ramen, maar hij kon de pijn niet verdragen...