Мама спросила - CUDEA

Никогда не плачу

Если спросишь что со мной

Я и сам не знаю

Не приходилось выбирать

Где проводить мне детство

Сейчас я ровно с теме же

Болеем одной болезнью

Тянуться только к солнцу,

Но не покидаю землю

Ведь рано или поздно в небе

Мы будем созвездием

Каждый раз я снова вспоминаю это

Кем я был, кем я стал, кем я не был

Огромный космос не закроет

Для нас двери ракета вверх

Полетит не видя предела

Я не менял вокруг людей

Не брал за это центы

Менялась лишь одежда,

Но никак не тело

И даже в худшие моменты

Никого не предал

Ведь мои граждане

Не мои пленные

Мы тут вроде племя как

Вот для нас одна река,

Но ты меркантильны и поэтому у дна

Впрочем больше

Не задавай вопросов

Ведь если ты не понял

То и не поймешь во все

Рос на гидрапоне, улицы Есенина

Так я стал поэтом или эхом времени

Как жители панелек

Воспитанные севером

Поймут мою веру

Или ее унаследуют

Ведь Только километрами

При неизвестном времени

Я терял себя

Что бы потом найти на местности

Но благодарен времени

Ведь счастье как мгновение

Только любовь Матери

Спасла меня наверное

Мама, мама (я)

Никогда не плачу

Если спросишь что со мной

Я и сам не знаю

ik huil nooit

Als je vraagt ​​wat er met me aan de hand is

ik weet het zelf niet

Hoefde niet te kiezen

Waar breng ik mijn jeugd door?

Nu zit ik precies in hetzelfde onderwerp

We lijden aan één ziekte

Reik alleen naar de zon

Maar ik verlaat de aarde niet

Immers, vroeg of laat in de lucht

We zullen een sterrenbeeld zijn

Elke keer herinner ik het me weer

Wie ik was, wie ik werd, wie ik niet was

Enorme ruimte zal niet sluiten

Voor ons schieten de deuren omhoog

Zal vliegen zonder de limiet te zien

Ik heb de mensen niet veranderd

Heb er geen cent voor betaald

Alleen kleren zijn veranderd

Maar niet het lichaam

En zelfs op de slechtste momenten

Heeft niemand verraden

Tenslotte, mijn burgers

Niet mijn gevangenen

We zijn hier als een stam

Hier is één rivier voor ons,

Maar je bent mercantiel en staat dus onderaan

Maar meer

Stel geen vragen

Immers, als je het niet begrijpt

Je zult niet alles begrijpen

Opgegroeid op een hydropon, Yesenin-straten

Dus ik werd een dichter of een echo van de tijd

Zoals de bewoners van de panelen

Opgegroeid door het noorden

begrijp mijn geloof

Of wordt het geërfd?

Het zijn tenslotte maar kilometers

Op een onbekende tijd

Ik was mezelf aan het verliezen

Wat dan te vinden op de grond?

Maar dankbaar voor de tijd

Geluk is tenslotte als een moment

Alleen moeders liefde

Heeft me waarschijnlijk gered

mama, mama (ik)

ik huil nooit

Als je vraagt ​​wat er met me aan de hand is

ik weet het zelf niet