MZRY - Crown The Empire

All along I was scared to breathe

So afraid that the world was gonna leave me behind

In the dark, I refused to see

That I was barely alive

It’s such a bitter pill to swallow

But I learned to call it «reality»

I didn’t wanna wake up, I didn’t wanna wake up

I didn’t wanna wake up and miss the misery

All along I refused to believe

Paranoid that my fear already left me to die

In the end, when I stopped, I could see

That I was feeding the lie

Caught in between another time and place

When no one cared to know my name

Feels like it’s never enough

When is it ever enough?

I build it up just to tear it back down again

Fighting fate only to surrender, only to surrender

I’m the worst at letting go

To the scars I loved the most

Will they bury me, bury me now?

Running from the worst in me

Left me broken, wondering

Will they bury me, bury me now?

It’s such a bitter pill to swallow

But I learned to call it «reality»

I didn’t wanna wake up, I didn’t wanna wake up

I didn’t wanna wake up

It’s such a bitter pill to swallow

But I learned to call it «reality»

I didn’t wanna wake up, I didn’t wanna wake up

I didn’t wanna wake up and miss the misery

I hold the key to escaping my reality

I hold the key to creating my identity

I build it up just to tear it back down again

Fighting fate only to surrender, only to surrender

I’m the worst at letting go

To the scars I loved the most

Will they bury me, bury me now?

Running from the worst in me

Left me broke and wondering

Will they bury me, bury me now?

Will they bury me, bury me now?

They won’t bury me, bury me now

Al die tijd was ik bang om te ademen

Zo bang dat de wereld me zou achterlaten

In het donker weigerde ik te zien

Dat ik amper leefde

Het is zo'n bittere pil om te slikken

Maar ik heb geleerd om het «realiteit» te noemen

Ik wilde niet wakker worden, ik wilde niet wakker worden

Ik wilde niet wakker worden en de ellende missen

Al die tijd weigerde ik te geloven

Paranoïde dat mijn angst me al heeft achtergelaten om te sterven

Uiteindelijk, toen ik stopte, kon ik zien

Dat ik de leugen voedde

Gevangen tussen een andere tijd en plaats

Toen niemand mijn naam wilde weten

Het voelt alsof het nooit genoeg is

Wanneer is het ooit genoeg?

Ik bouw het op om het weer af te breken

Alleen tegen het lot vechten om je over te geven, alleen om je over te geven

Ik ben het slechtst in loslaten

Tot de littekens waar ik het meest van hield

Zullen ze me begraven, me nu begraven?

Op de vlucht voor het slechtste in mij

Liet me gebroken achter, vroeg me af

Zullen ze me begraven, me nu begraven?

Het is zo'n bittere pil om te slikken

Maar ik heb geleerd om het «realiteit» te noemen

Ik wilde niet wakker worden, ik wilde niet wakker worden

Ik wilde niet wakker worden

Het is zo'n bittere pil om te slikken

Maar ik heb geleerd om het «realiteit» te noemen

Ik wilde niet wakker worden, ik wilde niet wakker worden

Ik wilde niet wakker worden en de ellende missen

Ik heb de sleutel in handen om aan mijn realiteit te ontsnappen

Ik heb de sleutel tot het maken van mijn identiteit

Ik bouw het op om het weer af te breken

Alleen tegen het lot vechten om je over te geven, alleen om je over te geven

Ik ben het slechtst in loslaten

Tot de littekens waar ik het meest van hield

Zullen ze me begraven, me nu begraven?

Op de vlucht voor het slechtste in mij

Liet me kapot en vroeg me af

Zullen ze me begraven, me nu begraven?

Zullen ze me begraven, me nu begraven?

Ze zullen me niet begraven, begraaf me nu