Catherine Wheels - Crowded House

No night to stay in bad moon is rising again

dice rolls

and you burn

come down I fear

as that cold wheel turns

I know what I know

sad Claude’s been sleeping around

to stroke the right nerve

whose needs do I serve

as Catherine’s wheel turns

She was always the first to say gone

she’s got her catherine wheels on always the first to say gone

Go kindly with him

to his blind apparition

his face creases up with age gone grey

he’ll back here one day

She was always the first to say gone

she’s got her catherine wheels on always the first to say gone

she’s got her catherine wheels on wheels on Catherine wheels

She’s gone

vanished in the night

broke off the logic of light

he woke

tore the covers back

found he was empty inside

so they were told

when the moon would rise

the best time to leave with your soul

she’s gone

but towards the light

watching her whole life unfold

bruises come out dark

So strong was his hold on her

regarded by some as his slave

he spoke as in a stranger’s tongue

despair us and drive you away

bruises come out dark

Geen nacht om in slechte maan te blijven komt weer op

dobbelstenen rollen

en jij verbrandt

kom naar beneden vrees ik

terwijl dat koude wiel draait

Ik weet wat ik weet

triest dat Claude wat aan het slapen is

om de juiste zenuw te raken

wiens behoeften dien ik?

terwijl het wiel van Catherine draait

Ze was altijd de eerste die zei: weg

ze heeft haar catherine wielen op, altijd de eerste om te zeggen weg

Ga vriendelijk met hem mee

naar zijn blinde verschijning

zijn gezicht rimpelt met de leeftijd die grijs is geworden

hij komt hier op een dag terug

Ze was altijd de eerste die zei: weg

ze heeft haar catherine wielen op, altijd de eerste om te zeggen weg

ze heeft haar Catherine wielen op wielen op Catherine wielen

Ze is weg

verdwenen in de nacht

brak de logica van het licht

hij werd wakker

scheurde de dekens terug

ontdekte dat hij van binnen leeg was

dus werd hen verteld

wanneer de maan zou opkomen

de beste tijd om met je ziel te vertrekken

ze is weg

maar naar het licht

haar hele leven zien ontvouwen

blauwe plekken worden donker

Zo sterk was zijn greep op haar

door sommigen als zijn slaaf beschouwd

hij sprak als in de tong van een vreemde

wanhoop ons en jaag je weg

blauwe plekken worden donker