The God We Drowned - Crocell

We tore him from his throne and bound him in chains

Dragged him through the wastes and scarred his face

The tyrant and despoiler mocked and caged

Held down and bound in a prison of mirrors

I saw his face, contorted

By the flagellation

I saw the faithful mourning

Sordid consegration

But no death was granted him as he languished away

With taunting forms around him, he waited and declined

Bided his time awaiting his escape

I saw his face, contorted

By the flagellation

I saw the faithful mourning

Sordid consegration

And slowly driven mad by the remembrance of what he was

Looking upon his wrecked visage in the mirrors

He clawed out his eyes, refusing to see

To feel the anguish of his mutilated form

The god we drowned lives on

He waits beneath the sea

The god we drowned lives on

Soon he will be free

A final act of vengeance, of torment taken shape

Reflections of the pain that was his fate

Disciples of hatred killed whom they found

To mimic the ruin of the god we drowned

I saw his face, contorted

By the flagellation

I saw the faithful mourning

Sordid consegration

The god we drowned lives on

The tide is rising

The god we drowned lives on

Now come the whirlwinds

The god we drowned lives on

The maelstrom grows bigger

The god we drowned lives on

The god we drowned

We rukten hem van zijn troon en bonden hem in kettingen

Sleepte hem door de woestenij en littekens op zijn gezicht

De tiran en de spoiler bespot en gekooid

Vastgehouden en vastgebonden in een gevangenis van spiegels

Ik zag zijn gezicht, verwrongen

Door de geseling

Ik zag de gelovigen rouwen

smerige congregatie

Maar de dood werd hem niet verleend terwijl hij wegkwijnde

Met treiterende vormen om hem heen wachtte hij en weigerde

Wachtte zijn tijd af in afwachting van zijn ontsnapping

Ik zag zijn gezicht, verwrongen

Door de geseling

Ik zag de gelovigen rouwen

smerige congregatie

En langzaam gek gemaakt door de herinnering aan wat hij was

Kijkend naar zijn verwoeste gezicht in de spiegels

Hij klauwde zijn ogen uit en weigerde te zien

Om de angst van zijn verminkte vorm te voelen

De god op wie we verdronken leeft

Hij wacht onder de zee

De god op wie we verdronken leeft

Binnenkort zal hij vrij zijn

Een laatste daad van wraak, van kwelling die vorm heeft gekregen

Weerspiegelingen van de pijn die zijn lot was

Discipelen van haat doodden wie ze vonden

Om de ondergang van de god na te bootsen die we hebben verdronken

Ik zag zijn gezicht, verwrongen

Door de geseling

Ik zag de gelovigen rouwen

smerige congregatie

De god op wie we verdronken leeft

Het tij komt op

De god op wie we verdronken leeft

Nu komen de wervelwinden

De god op wie we verdronken leeft

De maalstroom wordt groter

De god op wie we verdronken leeft

De god die we verdronken