Ten Winters Apart, Pt. 2: Song of Mourn - Crimfall

No man an island

Swept away with rising tide

Land a mare, saddled thrice

By masters eager to ride

With open arms whole west disarmed

Blood lets the blood, scars on feuds to carve

Between lines claimed

Iron curtains waive on wind

Entwined on soil of mine

And honor coiled here within

With open arms whole west disarmed

Yield the last vanguard

Blood lets the blood scars on feuds to carve

Long gone are the voice and lore

Our daughters fled these shores

Who then bears the songs of mourn

With new horizons shadowed from dawn

Long gone are the springtime born

These hands of mine sent them forth

Who then bears the wounds of war

When my loins are bleeding to core

Geen man een eiland

Weggevaagd met opkomend tij

Land een merrie, driemaal gezadeld

Door meesters die graag willen rijden

Met open armen heel het westen ontwapend

Bloed laat het bloed, littekens op vetes om te snijden

Tussen de regels geclaimd

IJzeren gordijnen doen af ​​van wind

Verstrengeld op de grond van mij

En eer gerold hier binnen

Met open armen heel het westen ontwapend

Lever de laatste voorhoede

Bloed laat het bloed littekens op vetes snijden

Lang geleden zijn de stem en de overlevering

Onze dochters zijn van deze kusten gevlucht

Wie draagt ​​dan de liederen van rouw?

Met nieuwe horizonten in de schaduw van de dageraad

Lang voorbij is de lente geboren

Deze handen van mij stuurden ze voort

Wie draagt ​​dan de wonden van de oorlog?

Wanneer mijn lendenen bloeden tot in de kern