Wavelength - Coprofago

Interior and exterior;

fragment as we are

We have found delight floating in the joy of

Contradiction

Wavelength control my thoughts, the air

Pushed to my ears, the light that defines

Shades and forms… the rhythm of my breath, infrared-

Controlled cells… Nature seems to express sepectral content on everything

A non stop antiphony breaks a stalking silence designed to feed pathetic

dialectics between perception and the idea of thruth… our holy gift:

Beatiful sights of nowhere

A story tolled by animated systems digging and exit, hordes standing upon

entwined dominions where every exit leads to the same beggining

Easily overwhelmed by what seems to be new, astonished

We keep walking straight to the default answer that is to create a new

beggining, becomeing the bricklayers of canocical illusionary constructions,

self taught architects

Of functional start points

Beatiful sights of nowhere

…Those instrospective constant returns to zero seem to be the main function

of understanding, and the invention of meaning, the main human response to its

initial condition

Interieur en exterieur;

fragment zoals we zijn

We hebben vreugde gevonden in de vreugde van

tegenstrijdigheid

Golflengte bepaalt mijn gedachten, de lucht

Naar mijn oren geduwd, het licht dat definieert

Schaduwen en vormen... het ritme van mijn adem, infrarood-

Gecontroleerde cellen... De natuur lijkt op alles een aparte inhoud uit te drukken

Een non-stop antifonie doorbreekt een stalkende stilte die bedoeld is om pathetisch te voeden

dialectiek tussen perceptie en het idee van waarheid... onze heilige gave:

Mooie bezienswaardigheden van nergens

Een verhaal verteld door geanimeerde systemen die graven en vertrekken, hordes die erop staan

verstrengelde domeinen waar elke uitgang naar hetzelfde begin leidt

Gemakkelijk overweldigd door wat nieuw lijkt, verbaasd

We blijven rechtdoor lopen naar het standaardantwoord dat is om een ​​nieuwe . te maken

beginnend, de metselaars worden van canocical illusionaire constructies,

autodidactische architecten

Van functionele startpunten

Mooie bezienswaardigheden van nergens

... Die introspectieve constante terugkeer naar nul lijkt de belangrijkste functie te zijn

van begrip, en de uitvinding van betekenis, de belangrijkste menselijke reactie op zijn

begintoestand