Postmortal Perceptions - Concrete

Between life and death your soul is trapped

numb and cold, your life has snapped

yet you perceive just like before

insects devour, a shell with no core

No way to tell if it is day or night

Cast far away from any warmth and light

surrounded by dark in the coldest place

decay sets upon your mangled face

Obnoxious premonitions

Body is overwhelmed

After-death sensations

Breathless, half decayed

This horror cant be real

as bones are exposing

bruises that wont heal

your torso is decomposing

Screams go loud in your head

but lips wont move, considered dead

imprisoned in flesh

claustrophobic surges

Unable to make a word

your screams remains unheard

Between life and death your soul is trapped

numb and cold, your life has snapped

yet you perceive just like before

insects devour, a shell with no a core

No way to tell if it is day or night

Cast far away from any warmth and light

surrounded by dark in the coldest place

decay sets upon your mangled face

Obnoxious premonitions

Body is overwhelmed

After-death sensations

Breathless, half deacayed

This horror cant be real

as bones are exposing

bruises that wont heal

your torso is decomposing

to escape this trap

grown weaker fighting

covered with a moulded wrap

uncontrolled gasping

chills run down your spine

pores are sweating cold

memories, realign

awaiting a rebirth

Tussen leven en dood zit je ziel gevangen

gevoelloos en koud, je leven is gebroken

toch neem je waar net als voorheen

insecten verslinden, een schaal zonder kern

Geen manier om te zeggen of het dag of nacht is

Werp ver weg van alle warmte en licht

omgeven door donker op de koudste plaats

verval zet op je verminkte gezicht

Vervelende voorgevoelens

Het lichaam is overweldigd

Sensaties na de dood

Ademloos, half vergaan

Deze horror kan niet echt zijn

terwijl botten bloot komen te liggen

blauwe plekken die niet genezen

je romp is aan het ontbinden

Schreeuwen worden luid in je hoofd

maar lippen bewegen niet, als dood beschouwd

gevangen in vlees

claustrofobische pieken

Kan geen woord maken

je geschreeuw blijft ongehoord

Tussen leven en dood zit je ziel gevangen

gevoelloos en koud, je leven is gebroken

toch neem je waar net als voorheen

insecten verslinden, een schaal zonder kern

Geen manier om te zeggen of het dag of nacht is

Werp ver weg van alle warmte en licht

omgeven door donker op de koudste plaats

verval zet op je verminkte gezicht

Vervelende voorgevoelens

Het lichaam is overweldigd

Sensaties na de dood

Ademloos, half overleden

Deze horror kan niet echt zijn

terwijl botten bloot komen te liggen

blauwe plekken die niet genezen

je romp is aan het ontbinden

om aan deze val te ontsnappen

zwakker geworden vechten

bedekt met een gevormde wrap

ongecontroleerd hijgen

koude rillingen lopen over je rug

poriën zweten koud

herinneringen, herschikken

in afwachting van een wedergeboorte