The Drunken Diamond - Compos Mentis

Away upon waves of red

I depart from your gentle rivers of words

Now sail me off to strange worlds of plenty, tonight

Take me dancing on oceans of death

Sacrifice my soul to the blue fields of freedom

Let me sail away on uncertain streams of ecstasy and fizz

Shatter my body into tiny pieces

See how mountains of foam lift me up and the poles unite

Hear me now unfold like a suffering, but golden butterfly

The wind breathes new life into the never stagnant surface

Building massive towers at my sides

Opaque liquids cause bubbling naivety of the unseen, a heady voyage

Penetrating my mind with a watery rush and swallowing me

Let me sail away on uncertain streams of ecstasy and fizz

Crystals taking shape to puncture tired dreams

And old nightmares that’ll reform anew

Hard and beautiful as a diamond’s secrets

Illuminating the twilight like clouds

Floating in dissolved gravity beyond the ticking of time

Tickling, stirring and tasted by all possible senses

Thunder rumbles beyond the vault

A crack splits the sky into fluttering clouds

Now the eyes are lured closer to the spiral hole

Where the smashing waves kiss my wooden hull

Let me sail away on uncertain streams of ecstasy and fizz

Awake me when it’s time

Weg op golven van rood

Ik vertrek van uw zachte rivieren van woorden

Vaar me nu vanavond naar vreemde werelden van overvloed

Laat me dansen op oceanen van de dood

Offer mijn ziel aan de blauwe velden van vrijheid

Laat me wegvaren op onzekere stromen van extase en bruisen

Breek mijn lichaam in kleine stukjes

Zie hoe bergen van schuim me optillen en de palen zich verenigen

Hoor me nu ontvouwen als een lijdende, maar gouden vlinder

De wind blaast nieuw leven in het nooit stilstaande oppervlak

Massieve torens bouwen aan mijn zijde

Ondoorzichtige vloeistoffen veroorzaken borrelende naïviteit van het ongeziene, een bedwelmende reis

Mijn geest doordringen met een waterige rush en me opslokken

Laat me wegvaren op onzekere stromen van extase en bruisen

Kristallen die vorm krijgen om vermoeide dromen te doorprikken

En oude nachtmerries die zich opnieuw zullen hervormen

Hard en mooi als de geheimen van een diamant

De schemering verlichten als wolken

Zwevend in opgeloste zwaartekracht voorbij het tikken van de tijd

Kietelen, roeren en proeven door alle mogelijke zintuigen

Donder rommelt buiten de kluis

Een scheur splitst de lucht in fladderende wolken

Nu worden de ogen dichter naar het spiraalvormige gat gelokt

Waar de verpletterende golven mijn houten romp kussen

Laat me wegvaren op onzekere stromen van extase en bruisen

Maak me wakker wanneer het tijd is