Lipiec - Coma

Kurz w słońcu

W szczelinach okien

Słoneczny promień

W drewnianym domu

Kurz pachnie latem

W ogrodzie jabłek

Czerwonych gałęzie

Do ziemi warkocze

Jesteś na dole

Gotujesz kaszę

Podasz z burakiem

I klopsikami

Leżę po drzemce

Nic mnie nie smuci

Dzień zapowiada się pięknie

Poręcze z rattanu

To tata fotele

Na taras je jeszcze

Wystawił nim zamarł

W słonecznym spocie lipca

Tu w każdy kąt kochana

Wpisana jest taka tęsknota

Która się budzi widzisz

Jak Franek, synek z bólem brzuszka

I w środku dnia dopada

Budzi się w środku nocy

Zaciska żołądek skurczami tępymi

I pięknem ślepym kiszki rwie

Bo to jest piosenka moich trzewi

O przemijaniu i o jesieni

Brodą mnie jeszcze drapał

Tak drapał, że aż szeleściło

Dziadek Staszek

Ojciec Staszek

Szeleściło jak jesień

Pod butem

A jeszcze nie wczoraj

Jak lipiec nad głową

I my w tych fotelach na żółto

Wyświeceni pogodą jak drutem

Kawę piliśmy

I wino wieczorem

Donikąd nam nie uciekały

Te ramy czasu

Lipca, sierpnia, września

W tej ramie zdobnej

Mnie się czas zatrzymał

Najpiękniejszego popołudnia z tobą

I dzisiaj mi zaczął

Na szali zwisać

Na szali przechylić się losu

Z taką tęsknotą, wiesz

Że nie wróci

Tasuję życie jak talię kart

Albo przechadzam po galerii art

Bo to jest piosenka moich trzewi

O przemijaniu i o jesieni

Stof in de zon

In de venstersleuven

een zonnestraal

In een houten huis

Het stof ruikt naar zomer

In de appeltuin

Rode takken

Op de grond de vlechten

Je bent beneden

Je bent pap aan het koken

Serveer met rode biet

En gehaktballen

Ik lieg na een dutje

Niets maakt me verdrietig

Het wordt een mooie dag

Rotan leuningen

Het zijn de fauteuils van papa

Hij eet nog steeds op het terras

Hij ensceneerde het bevroor

Op een zonnige plek in juli

Hier op elke hoek, lieverd

Zo'n verlangen is ingeschreven

Welke wakker wordt zie je

Zoals Franek, een zoon met buikpijn

En in het midden van de dag haalt het in

Hij wordt midden in de nacht wakker

Hij spant zijn maag met stompe weeën

En met de blinde schoonheid van de ingewanden scheurt het

Omdat dit het lied van mijn lef is

Over vergankelijkheid en herfst

Hij krabde me nog steeds met zijn baard

Het kraste zo erg dat het ritselde

Opa Staszek

Vader Staszek

Het ritselde als de herfst

Onder de schoen

En niet gisteren

Zoals juli overhead

En we zijn geel in deze fauteuils

Schijnt met het weer als een draad

We dronken koffie

En wijn in de avond

Ze renden nergens heen

Deze tijdframes

Juli, Augustus, September

In dit sierlijke frame

De tijd staat voor mij stil

Fijne middag met jou

En vandaag begon hij mij

Hang aan de weegschaal

Het lot staat op het spel

Met zo'n verlangen, weet je?

Dat hij niet terug zal komen

Ik schud het leven als een pak kaarten

Of ik dwaal door de kunstgalerie

Omdat dit het lied van mijn lef is

Over vergankelijkheid en herfst