Simulcast - Coalesce

The embodiment of innocence stripped from her own territory

America’s child has passed so close to freedom

Now closest with her maker, the ten lifetimes of terror were experienced by

this frail body

Where have our children gone?

They are not to be found amongst this tabloid filth over kill

An embarrassing lack of responsibility

A vicious cycle of soap opera drama pettiness

No known beginning and no end in sight

This must be our darkest hour when gossip takes priority over our young

Are we this shallow?

Are we this apathetic?

Are we this bored?

Prove me wrong

The child is mine, now that she has been thrown away

The interest is gone, so now the others suffer

They suffer unto a grotesque attention span deficit monster

They turned our play yards into graveyards

So we cried every night for a week

Squeezing as much concern allowed between each sports update

You cried every night for a week, yet I still mourn

Have you forgotten their faces?

Patience is a virtue I won’t instate

I must see the faces of every abductee

I must taste the pain

Remind me of our system atrocities

Don’t let me forget.

Don’t let me forget

Why haven’t we drawn a line?

Instead, we feed and shelter them

We support the evil and pay their debts

We’ve paid their debts

Why can’t we win?

De belichaming van onschuld gestript van haar eigen territorium

Amerika's kind is zo dicht bij de vrijheid gekomen

Nu het dichtst bij haar maker, werden de tien levens van terreur ervaren door

dit broze lichaam

Waar zijn onze kinderen gebleven?

Ze zijn niet te vinden tussen deze roddelpers over moorden

Een gênant gebrek aan verantwoordelijkheid

Een vicieuze cirkel van bekrompenheid in soapseries

Geen bekend begin en geen einde in zicht

Dit moet ons donkerste uur zijn waarin roddels prioriteit krijgen boven onze jongeren

Zijn we zo oppervlakkig?

Zijn we zo apathisch?

Zijn we ons aan het vervelen?

Bewijs dat ik het mis heb

Het kind is van mij, nu ze is weggegooid

De rente is weg, dus nu lijden de anderen

Ze lijden tot een grotesk monster van aandachtsspanne

Ze veranderden onze speelterreinen in kerkhoven

Dus we hebben een week lang elke nacht gehuild

Zoveel mogelijk zorgen uitknijpen tussen elke sportupdate

Je huilde een week lang elke nacht, maar ik rouw nog steeds

Ben je hun gezichten vergeten?

Geduld is een deugd die ik niet zal instellen

Ik moet de gezichten van elke ontvoerde zien

Ik moet de pijn proeven

Herinner me aan onze systeemgruweldaden

Laat het me niet vergeten.

Laat me niet vergeten

Waarom hebben we geen lijn getrokken?

In plaats daarvan voeden en beschermen we ze

We steunen het kwaad en betalen hun schulden

We hebben hun schulden betaald

Waarom kunnen we niet winnen?