Vincent - Starry, Starry Night - Chloe Agnew

Starry, starry night

Paint your pallet blue and grey

Look out on a summers day

With eyes that know the darkness in my soul

Shadows on the hills

Sketch the trees and daffodils

Catch the breeze and the winter chills

In colors on the snowy lined land

Now I understand

What you tried to say to me And how you suffered for your sanity

And how you tried to set them free

They would not listen

They do not know how

Perhaps they’ll listen now

Starry, starry night

Flaming flowers that brightly blazed

Swirling clouds and violet haze

Reflect in Vincent’s eyes of china blue

Colors changing hue

Morning fields of amber grey

Whethered faces lined in pain

Are soothed beneath the artists' loving hand

Now I understand

And how you suffered for your sanity

And how you tried to set them free

They would not listen

They did not know how

Perhaps they’ll listen now

For they could not love you

But still your love was true

And when your hope was left inside

On that starry, starry night

You took your life as lovers often do But I could have told you Vincent

This world was never meant for one as beautiful as you

Like the strangers that you’ve met

The ragged man in ragged clothes

The silver thorn

A bloody rose

Lie crushed and broken on the virgin snow

Now I think I know

What you tried to say to me And how you suffered for your sanity

And how you tried to set them free

They were not listening

They’re not listening still

Perhaps they never will

Sterrenhemel, sterrennacht

Verf je pallet blauw en grijs

Pas op op een zomerse dag

Met ogen die de duisternis in mijn ziel kennen

Schaduwen op de heuvels

Schets de bomen en narcissen

Vang de wind en de koude rillingen van de winter

In kleuren op het besneeuwde land

Nu begrijp ik het

Wat je me probeerde te zeggen en hoe je hebt geleden voor je gezond verstand?

En hoe je ze probeerde te bevrijden

Ze wilden niet luisteren

Ze weten niet hoe

Misschien luisteren ze nu

Sterrenhemel, sterrennacht

Vlammende bloemen die fel gloeiden

Wervelende wolken en violette waas

Reflecteer in Vincents ogen van porseleinblauw

Kleuren veranderen van tint

Ochtendvelden van ambergrijs

Ofed gezichten vol pijn

Worden gekalmeerd onder de liefdevolle hand van de kunstenaar

Nu begrijp ik het

En hoe je geleden hebt voor je gezond verstand?

En hoe je ze probeerde te bevrijden

Ze wilden niet luisteren

Ze wisten niet hoe

Misschien luisteren ze nu

Want ze konden niet van je houden

Maar toch was je liefde waar

En toen je hoop binnen was gebleven

Op die sterrenhemel

Je nam je leven zoals geliefden vaak doen, maar ik had je Vincent kunnen vertellen

Deze wereld is nooit bedoeld voor iemand die zo mooi is als jij

Zoals de vreemden die je hebt ontmoet

De haveloze man in haveloze kleren

De zilveren doorn

Een bloedige roos

Lig verpletterd en gebroken op de maagdelijke sneeuw

Nu denk ik dat ik het weet

Wat je me probeerde te zeggen en hoe je hebt geleden voor je gezond verstand?

En hoe je ze probeerde te bevrijden

Ze luisterden niet

Ze luisteren niet stil

Misschien zullen ze dat nooit doen