The Pull - Chicago

Summertime came too soon,

Summers in kansas often do.

And the air was still,

I felt the pull.

I recall the heat rising from the ground in a way.

And I knew I was the first to pass this way.

I believe I step across some line,

Or I stumble through the doorway in space and time,

Like a drunk who blacks out from the wine,

Never remembers his name.

Always feel so alone,

Wherever I am I feel the pull,

And the life I’ve left behind the pull.

And in case I have no future, I’ve got the past

There’s no telling just how long this play will last.

I believe I step across some line,

Or I stumble through the doorway in space and time,

Like a drunk who blacks out from the wine,

Never remembers his name,

Never remembers.

I’m down, walking through a storm.

I hear a voice inside, crying,

It calls my name like a judge accusing,

Black robe hanging down, whoah,

Don’t forget be brave about your love.

Well I walk across the murky room,

And there’s flashes in my eyes,

I don’t know what I’m doin'.

Like a drunk who blacks out from the wine,

Never remembers his name.

Like a drunk who blacks out from the wine,

Never remembers his name,

Never remembers his name,

I never remember my name.

De zomer kwam te vroeg,

Zomers in Kansas doen dat vaak.

En de lucht was stil,

Ik voelde de aantrekkingskracht.

Ik herinner me de hitte die op een bepaalde manier uit de grond opsteeg.

En ik wist dat ik de eerste was die deze kant opging.

Ik geloof dat ik een grens overschrijd,

Of strompel ik door de deuropening in ruimte en tijd,

Als een dronkaard die zwart wordt van de wijn,

Herinnert zich nooit zijn naam.

Voel je altijd zo alleen,

Waar ik ook ben, ik voel de aantrekkingskracht,

En het leven dat ik achter me heb gelaten.

En voor het geval ik geen toekomst heb, ik heb het verleden

Het is niet te zeggen hoe lang dit toneelstuk zal duren.

Ik geloof dat ik een grens overschrijd,

Of strompel ik door de deuropening in ruimte en tijd,

Als een dronkaard die zwart wordt van de wijn,

Herinnert zich nooit zijn naam,

Herinnert zich nooit.

Ik ben beneden, loop door een storm.

Ik hoor een stem binnen, huilend,

Het noemt mijn naam als een beschuldigende rechter,

Zwart gewaad hangt naar beneden, whoah,

Vergeet niet moedig te zijn over je liefde.

Nou, ik loop door de duistere kamer,

En er zijn flitsen in mijn ogen,

Ik weet niet wat ik doe.

Als een dronkaard die zwart wordt van de wijn,

Herinnert zich nooit zijn naam.

Als een dronkaard die zwart wordt van de wijn,

Herinnert zich nooit zijn naam,

Herinnert zich nooit zijn naam,

Ik herinner me mijn naam nooit.