Плюшевая вечность - Чеширский Кот

Я люблю златые горы, я люблю златые реки

Я люблю не трогать веки, я молю да был бы повод

Без ответа просыпаться по поставленному звону

Я к тебе, а ты признаться никогда не будешь дома…

Никогда.

Словно плюшевая вечность обнимает меня!..

Средь застелянной постели мое маленькое сердце

Этажи, звонки, недели… перекошенные дверцы

На ту сторону печали, в темноту сырого хлеба

Перед небом отвечая за тот край, в котором не был

Никогда.

Когда плюшевая вечность обнимает меня!..

Перепутанные звезды вечный дворник переставит

Хоть теперь наверно поздно, и никто уже не знает

Как беззубая девчонка из ведра поила ядом

Словно маленькая пчелка, и казалось что так надо!

Навсегда!

Когда плюшевая вечность обнимает меня!..

Эта плюшевая вечность обнимает меня…

Ik hou van gouden bergen, ik hou van gouden rivieren

Ik hou ervan om mijn oogleden niet aan te raken, ik bid dat er een reden zou zijn

Wakker worden zonder antwoord op de ingestelde oproep

Ik kom naar je toe, en je bekent dat je nooit thuis zult zijn ...

Nooit.

Zoals een pluche eeuwigheid me omhelst! ..

In het midden van het opgemaakte bed mijn kleine hartje

Vloeren, bellen, weken… scheve deuren

Naar de andere kant van verdriet, naar de duisternis van rauw brood

Verantwoordelijk voor de hemel voor het land waar hij niet was

Nooit.

Wanneer pluche eeuwigheid me omhelst!..

De met elkaar verweven sterren zullen de eeuwige conciërge herschikken

Hoewel het nu waarschijnlijk te laat is en niemand het weet

Hoe een tandeloos meisje vergif voedde uit een emmer

Als een kleine bij, en het leek erop dat het nodig was!

Voor eeuwig en altijd!

Wanneer pluche eeuwigheid me omhelst!..

Deze pluche eeuwigheid omhelst me...