Pink - Chemlab

Darkness, and a scratching, whirring noise

Darkness, and then, slowly, the pictures shudder up in sight

A building string of images like silvery bubbles surfacing from the deep

It’s almost always raining, drizzling, misting, slightly, lightly, heavily

But almost always dripping

The kitchen faucet marking time

Camera pans across it through washed out black and white Tin-tack

Across the dark, the color a saturated smear;

The Lighting Director’s guiding

The highlights all the time

The print is scratchy and smells mildewy… too much rain

Stomach’s empty… the fridge is a booming echo chamber

They edit in stock horror darkening footage of

Starvation, atrocities, Vietnam war footage

Descending through it.

the crackling of outtake sections litter the stairwell,

serpentine and yet brittle, a close crop

Zoom to feet descending, descending

Frames skipping and jumping in vertical crash scratching

The hallway to street sub-lit in shadow

Casting rotting thick as broken glass shards

And the reflections sparkle in the rain-speckled sidewalk

It’s always raining

But that’s the way this film runs

The scenes seem clear, but the final print is always too grainy or scratched…

Blurs the longer you watch it and

Finally just falls away to clips and snapshots of its former glory

Loop that frames the whole world outside, often running in slow motion

Perhaps the projectionist has nodded off in a stupor during the last showing

His elbow hitting a switch

And for a second, or a week, the world runs in reverse

The images all silent

Filmed and jerking nervously back across the streets

Seems like the reel is always running backwards

Time is fiction

Time is fiction

So, why don’t you come lay down with me

In this pitch-bending film loop

And let the acid rain beat down on our bodies

Duisternis en een krassend, zoemend geluid

Duisternis, en dan, langzaam, huiveren de foto's in het zicht

Een reeks beelden als zilverachtige bubbels die vanuit de diepte naar boven komen

Het regent, miezert, beslaat bijna altijd, licht, licht, zwaar

Maar bijna altijd druipend

De keukenkraan markeert de tijd

Camera schuift eroverheen door vervaagde zwart-witte Tin-tack

Over het donker, de kleur een verzadigde uitstrijkje;

De gids van de Lighting Director

Altijd de hoogtepunten

De print is krassend en ruikt naar schimmel... teveel regen

Maag is leeg... de koelkast is een dreunende echokamer

Ze bewerken in stock horror verduisterende beelden van:

Hongersnood, wreedheden, beelden van de oorlog in Vietnam

Er doorheen afdalen.

het geknetter van uitlaatsecties bezaait het trappenhuis,

kronkelig en toch broos, een close crop

Zoom naar voet aflopend, aflopend

Frames die overslaan en springen bij verticaal crashen

De gang naar de straat onderverlicht in de schaduw

Gieten rottend dik als gebroken glasscherven

En de reflecties schitteren in het met regen gespikkelde trottoir

Het regent altijd

Maar zo loopt deze film

De scènes lijken duidelijk, maar de uiteindelijke afdruk is altijd te korrelig of bekrast...

Vervaagt hoe langer je ernaar kijkt en

Valt uiteindelijk gewoon weg naar clips en snapshots van zijn vroegere glorie

Loop die de hele buitenwereld omkadert, vaak in slow motion

Misschien is de filmoperateur tijdens de laatste vertoning verdoofd in slaap gevallen

Zijn elleboog raakt een schakelaar

En voor een seconde of een week draait de wereld in omgekeerde volgorde

De beelden zijn allemaal stil

Gefilmd en zenuwachtig terugtrekkend door de straten

Het lijkt alsof de haspel altijd achteruit loopt

Tijd is fictie

Tijd is fictie

Dus, waarom kom je niet bij me liggen

In deze pitch-bending filmloop

En laat de zure regen op ons lichaam neerslaan