Undivined - Centinex

Seven enshrined souls

Stranded on a journey far

On a shore of sorrow

All the tears are gleam

I’m your undivined God

The rain is slipping

Through your hands

Feared by the golden thorns

A graveyard of wasted memories

I’m your undivined God

Now descending

On black withering wings

As the sun burns red

I wrap my arms around you

A wasteland of burn marks

A temple of shadows

Reflections eternal

I touched the deeper dawn

I enchanted your heart

The shades showed us the mark

Your life is written in blood

In love, in time, in fear

A dark faced stranger

From yesterday

A void like a speachless silence

Or a sleeping empty lie

LIke a burning endless rainbow

From a dimension far away

Time to set the flaming sails

Off to the unknown we leave

Far away from the earthly

We are gone for now and ever

Zeven verankerde zielen

Gestrand op een reis ver

Op een kust van verdriet

Alle tranen glanzen

Ik ben je ongoddelijke God

De regen glijdt weg

Door je handen

Gevreesd door de gouden doornen

Een kerkhof van verspilde herinneringen

Ik ben je ongoddelijke God

Nu aflopend

Op zwarte verwelkende vleugels

Terwijl de zon rood brandt

Ik sla mijn armen om je heen

Een woestenij van brandplekken

Een tempel van schaduwen

eeuwige reflecties

Ik heb de diepere dageraad aangeraakt

Ik heb je hart betoverd

De tinten lieten ons het teken zien

Je leven is in bloed geschreven

In liefde, in tijd, in angst

Een vreemdeling met een donker gezicht

Van gisteren

Een leegte als een sprakeloze stilte

Of een slapende lege leugen

Als een brandende eindeloze regenboog

Vanuit een dimensie ver weg

Tijd om de vlammende zeilen te hijsen

Op naar het onbekende vertrekken we

Ver weg van het aardse

We zijn voor nu en altijd weg