Ceremony - Casey

So thoroughly convinced that the product of persistence

Was a love that I’d been told of when I was just a kid

I was wed to my misery in the hope that at the ceremony

You’d interject, but you never did

Now seven years on, bitter and resentful

I still contemplate what I did to deserve

The glimpses of affection you used to distract me

As you were filing my teeth to the nerve

I know you were the death of me, but still in spite of everything

I hope that you are finding sleep while I still lay awake

Although my throat is burning now, it’s still so quiet in the house

The emptiness you occupied is more than I can take

Tell me, are you ashamed?

'Cause I felt alone and you watched as I decayed

I slipped through your hands as I faded

I’ve tried to forget

But your love will make a museum of me yet

I hope you know how long I’ve waited

Though reservoirs of self-disgust have swollen up inside my lungs

Pulmonary Oedema is no substitute for love that once lay its head upon my chest

A comfort cradled motionless, but I have come undone

My love is not enough

I know it’s hard to watch your light fade from my eyes, but darling for my sake

you’ve got to let it die

My weathered hands have dug this grave enough

It’s time for us to bury our love

Tell me, are you ashamed?

'Cause I felt alone and you watched as I decayed

I slipped through your hands as I faded

I’ve tried to forget

But your love will make a museum of me yet

I hope you know how long I’ve waited

Ik ben er zo grondig van overtuigd dat het product van volharding

Was een liefde waarvan mij was verteld toen ik nog een kind was

Ik was getrouwd met mijn ellende in de hoop dat tijdens de ceremonie

Je zou tussenbeide komen, maar dat heb je nooit gedaan

Nu zeven jaar later, bitter en wrokkig

Ik denk nog steeds na over wat ik heb verdiend

De glimpen van genegenheid die je gebruikte om me af te leiden

Terwijl je mijn tanden op de zenuwen vijlde

Ik weet dat je de dood van mij was, maar ondanks alles

Ik hoop dat je slaap vindt terwijl ik nog wakker lig

Hoewel mijn keel nu brandt, is het nog steeds zo stil in huis

De leegte die je innam is meer dan ik aankan

Vertel me, schaam je je?

Omdat ik me alleen voelde en jij toekeek terwijl ik verviel

Ik gleed door je handen terwijl ik vervaagde

Ik heb geprobeerd het te vergeten

Maar je liefde zal nog een museum van mij maken

Ik hoop dat je weet hoe lang ik heb gewacht

Hoewel er reservoirs van zelfwalging zijn opgezwollen in mijn longen

Longoedeem is geen vervanging voor liefde die ooit zijn hoofd op mijn borst legde

Een troost onbeweeglijk gewiegd, maar ik ben ongedaan gemaakt

Mijn liefde is niet genoeg

Ik weet dat het moeilijk is om je licht uit mijn ogen te zien verdwijnen, maar lieverd

je moet het laten sterven

Mijn verweerde handen hebben dit graf genoeg gegraven

Het is tijd voor ons om onze liefde te begraven

Vertel me, schaam je je?

Omdat ik me alleen voelde en jij toekeek terwijl ik verviel

Ik gleed door je handen terwijl ik vervaagde

Ik heb geprobeerd het te vergeten

Maar je liefde zal nog een museum van mij maken

Ik hoop dat je weet hoe lang ik heb gewacht