Ether Depression - Cartilage

Before my infant eyes, our universe opens up wide

Pre-destined lifeline, administrates me from cradle to grave

Peak of innocence, adolescence my fall from grace

Ejected conscience nowadays in depression i dwell

Aged, insolated in my realm solicitude is other world

Prejudice rejection drains me from soulmatter

That is life so i’m numb an empty void unfulfilled

I want to taste life as it is

But with death i’m so far fed

So understand my bitterness

'cause i don’t want eternal rest

The threads upon the loom of life

Defiled now envenoming us

I crave for something that is pure

But just to reach that is unsure

Blackened minds remain

Compasion is denied

Heads bow down in shame

Even loved one’s we decieved

Restrained… drained

My misery remains

Outer world i denied

Depressions i gained

Disgraced in my hastew

Ashamed… deranged

Before my dying eyes your universe closes me out

Predestined lifelines mine is cut i rest inpeace…

Voor mijn kinderogen gaat ons universum wijd open

Voorbestemde reddingslijn, beheert mij van de wieg tot het graf

Piek van onschuld, adolescentie, mijn val uit de gratie

Uitgestoten geweten tegenwoordig in depressie ik woon

Oud, geïsoleerd in mijn rijk, zorg is een andere wereld

Afwijzing van vooroordelen haalt me ​​uit mijn zielematerie

Dat is het leven, dus ik ben verdoofd een lege leegte onvervuld

Ik wil het leven proeven zoals het is

Maar met de dood ben ik tot nu toe gevoed

Dus begrijp mijn bitterheid

want ik wil geen eeuwige rust

De draden op het weefgetouw van het leven

Verontreinigd die ons nu vergiftigt

Ik hunker naar iets dat puur is

Maar alleen om dat te bereiken, is onzeker

Zwartgeblakerde geesten blijven

Compas is afgewezen

Hoofden buigen in schaamte

Zelfs dierbaren die we bedrogen

Ingetogen... uitgelekt

Mijn ellende blijft

Buitenwereld heb ik ontkend

Depressies die ik opliep

In mijn haast te schande gemaakt

Beschaamd... gestoord

Voor mijn stervende ogen sluit jouw universum me buiten

Voorbestemde reddingslijnen de mijne is doorgesneden, ik rust in vrede...