The Locust Preacher - Capra

Static, static, my jaundice gaze

Cover the mirrors, I don’t want to see

Weakened and weary, return to my slumber

Hands reaching slowly, I’m anchored in place

Vessels of doom, prophets of terror

Doing their damning and terrible deeds

Trying to listen, struggling to answer

Voices which come from the depth of my fear

Am I a product of my surroundings

Or does the nightmare follow me?

Am I stuck here between the shadows?

Is there hope for my forgotten soul?

Am I a product of my surroundings

Or does the nightmare follow m?

Am I stuck here between th shadows?

Is there hope for my forgotten soul?

I’m alone but I’m not on my own

Forced to meet with the bearers of fate

Continuing to lose grip on all that surrounds me

And now I’m staring myself in the face

I’m hollow but fully contingent

Decomposing from the inside out

Clutching at the tail of my sanity

And losing grip every second

I can’t keep holding on

But God help me if I try to let it go

The sweet caress of unconscious release

Submerges me into the unknown

My helplessness is too much to bear

Please tell me there’s some way for me to escape

I can’t let it come

I can’t just hand myself over

Don’t let it take me

Please don’t, please let me go

Don’t let it take me

No

Why are they here?

What have I done in a past life?

To what debt do I owe?

I try not to fear

I know that that fear is what brings them here

Drifting between the veils of what is now and what used to be real

How can I be free

When the more that I think of them the more that they tear at me?

Is it my destiny to be bound to the doom of my half-waking state?

Now it’s too late

Now it’s too late

Statisch, statisch, mijn geelzuchtige blik

Dek de spiegels af, ik wil niet zien

Verzwakt en vermoeid, keer terug naar mijn slaap

Handen die langzaam reiken, ik ben op mijn plaats verankerd

Schepen van onheil, profeten van terreur

Hun vernietigende en vreselijke daden doen

Proberen te luisteren, moeite hebben om te antwoorden

Stemmen die uit de diepte van mijn angst komen

Ben ik een product van mijn omgeving?

Of volgt de nachtmerrie mij?

Zit ik hier vast tussen de schaduwen?

Is er hoop voor mijn vergeten ziel?

Ben ik een product van mijn omgeving?

Of volgt de nachtmerrie m?

Zit ik hier vast tussen de schaduwen?

Is er hoop voor mijn vergeten ziel?

Ik ben alleen, maar ik sta er niet alleen voor

Gedwongen om de dragers van het lot te ontmoeten

De grip op alles om me heen blijven verliezen

En nu staar ik mezelf in het gezicht

Ik ben hol maar volledig contingent

Van binnenuit ontbinden

Klampt zich vast aan de staart van mijn gezond verstand

En elke seconde grip verliezen

Ik kan het niet blijven volhouden

Maar God helpe me als ik probeer het los te laten

De zoete streling van onbewuste vrijlating

Dompelt me ​​onder in het onbekende

Mijn hulpeloosheid is te veel om te dragen

Vertel me alsjeblieft dat ik op een of andere manier kan ontsnappen

Ik kan het niet laten komen

Ik kan mezelf niet zomaar overhandigen

Laat het me niet meeslepen

Alsjeblieft niet, laat me alsjeblieft gaan

Laat het me niet meeslepen

Nee

Waarom zijn zij hier?

Wat heb ik in een vorig leven gedaan?

Aan welke schuld ben ik verschuldigd?

Ik probeer niet bang te zijn

Ik weet dat die angst hen hier brengt

Drijvend tussen de sluiers van wat nu is en wat vroeger echt was

Hoe kan ik vrij zijn?

Wanneer hoe meer ik aan ze denk, hoe meer ze naar me scheuren?

Is het mijn lot om gebonden te zijn aan de ondergang van mijn half-wakende staat?

Nu is het te laat

Nu is het te laat