School Shooting - Capitalist Casualties

School days lived in complete exclusion and hate,

the pretty and popular will pay in precious blood.

They must think they bathe in a privileged state.

Father offers self-defense lessons after drinks,

that meager attention so needed,

but lies prone, passed out, dismissed.

He knows honor and revenge sits locked and loaded.

In its intimidation he sees the story end.

These cities with their attempts at perfection breed their bullied few.

The answer is cold, against his head, misled now dead.

And the treasure of life lies beaten and murdered all around.

The blank stares casting down

on this life, the society’s flaws,

on their lives, on these streets and how we’re flawed.

We’re all flawed.

Schooldagen leefden in volledige uitsluiting en haat,

de mooie en populaire zullen met kostbaar bloed betalen.

Ze moeten denken dat ze baden in een bevoorrechte staat.

Vader geeft na de borrel zelfverdedigingslessen,

die magere aandacht die zo nodig had,

maar ligt gevoelig, flauwgevallen, afgewezen.

Hij weet dat eer en wraak op slot zitten en geladen zijn.

In zijn intimidatie ziet hij het verhaal eindigen.

Deze steden met hun pogingen tot perfectie brengen hun gepest paar voort.

Het antwoord is koud, tegen zijn hoofd, nu dood misleid.

En de schat van het leven ligt overal geslagen en vermoord.

De blanco staart werpt neer

over dit leven, de tekortkomingen van de samenleving,

over hun leven, in deze straten en hoe gebrekkig we zijn.

We zijn allemaal gebrekkig.