Effigy of the Forgetful - Cannabis Corpse

Nightmares torment me

Evil visions of death

Why must these terrors relentlessly infect my mind

A nightmare from which I can never escape

Am I now doomed to never awake?

To never awake…

In the haze of my restless slumber

A ghastly sight appears before me

A thousand maggot infested burnt out stoners

Foul rotting dead exhumed from the soil

All of them nailed to unholy crosses

A grotesque homage to the dark lord

Paralyzed in fear I must now watch

This evil effigy to the forgetful raised to the sky

Their stomachs bloat with worms

I vomit at the sight and smell

When the corpses begin to spill out all their innards

Showering guts

A fountain of blood

A lake of pus

Only the sound of my own screaming

Can be heard during this brutal display

EFFIGY OF THE FORGETFUL

Overtaken with shock I begin twitching

My mind cannot comprehend this vile beauty

I am Reduced to nothing

My fragile grip on sanity slips away

I fall to my knees pleading for mercy

I know the gods of this realm are only laughing

Hooded figures surround me

An empty cross awaits

My destiny…

Nightmares torment me

Evil visions of death

Why must these terrors relentlessly infect my mind

Never escape…

I will never awake… never awake…

Never awake…

Nachtmerries kwellen me

Kwade visioenen van de dood

Waarom moeten deze verschrikkingen meedogenloos mijn geest besmetten?

Een nachtmerrie waaraan ik nooit kan ontsnappen

Ben ik nu gedoemd om nooit meer wakker te worden?

Om nooit wakker te worden...

In de waas van mijn rusteloze slaap

Een afschuwelijk gezicht verschijnt voor me

Duizend maden geteisterd door burn-out stoners

Vuile rottende doden opgegraven uit de grond

Allemaal aan onheilige kruisen genageld

Een grotesk eerbetoon aan de duistere heer

Verlamd van angst moet ik nu kijken

Deze kwaadaardige beeltenis voor de vergeetachtigen verheven tot de hemel

Hun magen zwellen op van de wormen

Ik braak bij het zien en ruiken

Wanneer de lijken al hun ingewanden beginnen uit te lekken

Douchen lef

Een fontein van bloed

Een meer van pus

Alleen het geluid van mijn eigen geschreeuw

Te horen tijdens deze brute vertoning

BEELDJE VAN DE VERGETENI

Overrompeld door een schok begin ik te trillen

Mijn geest kan deze gemene schoonheid niet bevatten

Ik ben tot niets gereduceerd

Mijn fragiele greep op gezond verstand glijdt weg

Ik val op mijn knieën en smeek om genade

Ik weet dat de goden van dit rijk alleen maar lachen

Gekapte figuren omringen me

Er wacht een leeg kruis

Mijn lot…

Nachtmerries kwellen me

Kwade visioenen van de dood

Waarom moeten deze verschrikkingen meedogenloos mijn geest besmetten?

Ontsnap nooit…

Ik zal nooit wakker worden... nooit wakker worden...

Nooit wakker...