The New England Holiday - Camilla Rhodes

Drowning in the beauty, I wish I didn’t have to think about you anymore

These red cloth petals bleed

I’m whispering goodnight kisses on your cheek

Lately I can’t seem to believe we are the dead

These windows with their promises seem to change the scenery before you fall

asleep

And you’ll never know, although I’ll never your pale face framed by dark hair

And when it feels like rain, put the gun to your head

And when it feels like rain, drive these nails through my wrists

And when it feels like rain, ask me to forgive you

Hey baby, don’t you know, I’m doing alright these days

My blood, your hands

My hands, your throat

I don’t believe in fairy tales any more and this glass casket of borrowed

dreams will only open old wounds yet again

She’s nothing but porcelain underneath her skin

Blessed are the heartless, blessed are you

Verdrinkend in de schoonheid, wou ik dat ik niet meer aan je hoefde te denken

Deze rode stoffen bloemblaadjes bloeden

Ik fluister welterusten kusjes op je wang

De laatste tijd kan ik niet geloven dat we de doden zijn

Deze ramen met hun beloften lijken het landschap te veranderen voordat je valt

in slaap

En je zult het nooit weten, hoewel ik nooit je bleke gezicht zal omlijsten door donker haar

En als het regent, zet je het pistool tegen je hoofd

En als het regent, sla deze spijkers dan door mijn polsen

En als het regent, vraag me dan om je te vergeven

Hey schat, weet je niet, het gaat goed met me tegenwoordig

Mijn bloed, jouw handen

Mijn handen, je keel

Ik geloof niet meer in sprookjes en deze glazen kist van geleende

dromen zullen alleen maar weer oude wonden openen

Ze is niets anders dan porselein onder haar huid

Gezegend zijn de hartelozen, gezegend ben jij