One on One - Camila Fuchs

I’m sad

When I fight the ones to whom I’ve opened my heart

Fooled, betrayed, by unreadable charm

Each time I realize more, that I have to do what I’m doing

I realize I’m stepping back from my love to you

And it doesn’t hurt me

No it doesn’t hurt me

No it doesn’t hurt me

A need to swallow the path that I was given

To stir it in my guts, and make it burst, and spread it — shared — for all of

you, and it doesn’t hurt me

No it doesn’t hurt me

No it doesn’t hurt me

Ik ben droevig

Als ik vecht tegen degenen voor wie ik mijn hart heb geopend

Voor de gek gehouden, verraden door onleesbare charme

Elke keer realiseer ik me meer dat ik moet doen wat ik doe

Ik realiseer me dat ik afstand doe van mijn liefde voor jou

En het doet me geen pijn

Nee, het doet me geen pijn

Nee, het doet me geen pijn

Een behoefte om het pad te slikken dat ik kreeg

Om het in mijn ingewanden te roeren, en het te laten barsten, en het te verspreiden - gedeeld - voor iedereen

jij, en het doet me geen pijn

Nee, het doet me geen pijn

Nee, het doet me geen pijn