La Cava De Los Gitanos - Camarón De La Isla, Tomatito

Cuando nos vamos pal río

Y la escucho cantar

En uno de sus quejíos

Tengo que echarme a llorar

Contemplándola en el río

Yo veo a mi mora lavar

No laves más

Y vámonos ya

Pa la cabila, mora

Que llorando estan los niños

Y son desiertas las horas

Una gitana morena

Nacida en el Albaicín

De ojos grandes y con ojeras

Del monte la vi venir

Le dije ¿Dónde vas prima?

Y no me quiso escuchar

Siguió el camino pa alante

Sin volver la cara pa atrás

Samara, fue elegida por los moros

Reina de la morería

Toíto el pueblo la adoraba

Y le rezaba noche y día

Porque la reina Samara

Con su cara tan gitana

Una Virgen parecía

Ay Samara, reina de la morería

Era tan grande mi dolor

Que me encontraba yo malito en la cama

Por Dios, llamadme a otro doctor

Que me quitara estas fatigas

Que yo tengo

Dentro de mi corazón

Por Dios de pido

Que no te alabes que te he querido

Als we naar de rivier gaan

En ik hoor haar zingen

In een van zijn quejíos

Ik moet beginnen te huilen

Kijken naar haar in de rivier

Ik zie mijn blackberry wash

niet meer wassen

en laten we nu gaan

Voor de kabyle, braambes

dat de kinderen huilen

En de uren zijn verlaten

Een donkere zigeuner

Geboren in het Albaicín

Met grote ogen en donkere kringen

Ik zag haar van de berg komen

Ik zei, waar ga je heen, neef?

En hij wilde niet naar me luisteren

Hij volgde het pad voorwaarts

Zonder je gezicht om te draaien

Samara, werd gekozen door de Moren

Koningin van de Moren

Toíto de stad aanbad haar

En ik bad tot hem dag en nacht

Omdat koningin Samara

Met zijn gezicht zo zigeuner

een maagd leek

Oh Samara, koningin van de Moren

Mijn pijn was zo groot

Dat ik ziek in bed lag

Noem me in godsnaam een ​​andere dokter

om deze vermoeienissen weg te nemen

dat heb ik

In mijn hart

bij God vraag ik

Dat je jezelf niet prijst dat ik van je heb gehouden