But Now You Know - Youth Pictures of Florence Henderson

Don’t throw out your winter clothes,

the way our glances froze it just might snow

ten thousand days or more,

enough to cover or quench our hopes

and tandem bicycles in ten-inch icicles

and glacier footprints in a single row,

leaving little hope left that you

won’t fall for anywhere else than here.

I know it seems like the better idea

when all our sentiments are seemingly few and far between.

Pasadena river in the morning, you look all the best to me.

Ten years on and counting you’ve got mad skills

and a weird ambiguity.

So what do you know about air lithium batteries,

anodes and oxide to power our flashlights

when our sentiments are seemingly few and far between

Let’s hold hands and go for a city

Let’s hold hands and go for a citywide search for our loss.

Let’s hold hands and go for a city.

Don’t go chasing curtain calls,

settle for applause from heavy rain

upon the bothered glass of bedroom windows as you drift away,

breathing uneasily, mumbling warily: Don’t go.

And I wake you up although I never tell you so,

but now you know.

Gooi je winterkleren niet weg,

zoals onze blikken bevroor, zou het misschien sneeuwen

tienduizend dagen of meer,

genoeg om onze hoop te dekken of te blussen

en tandemfietsen in tien-inch ijspegels

en gletsjervoetafdrukken in een enkele rij,

waardoor er weinig hoop over is dat jij

zal nergens anders voor vallen dan hier.

Ik weet dat dit het betere idee lijkt

wanneer al onze gevoelens schijnbaar zeldzaam zijn.

Pasadena rivier in de ochtend, je ziet er het beste uit voor mij.

Tien jaar later en je hebt gekke vaardigheden

en een rare dubbelzinnigheid.

Dus wat weet u over lithium-luchtbatterijen,

anodes en oxide om onze zaklampen van stroom te voorzien

wanneer onze gevoelens schijnbaar zeldzaam zijn

Laten we elkaars hand vasthouden en voor een stad gaan

Laten we elkaars hand vasthouden en op zoek gaan naar ons verlies in de hele stad.

Laten we elkaars hand vasthouden en voor een stad gaan.

Ga niet achter gordijnoproepen aan,

genoegen nemen met applaus van zware regen

op het gehinderde glas van slaapkamerramen terwijl je wegdrijft,

ongemakkelijk ademen, behoedzaam mompelend: ga niet.

En ik maak je wakker, hoewel ik je dat nooit zeg,

maar nu weet je het.