Avril - Burning Peacocks

April is alone in the darkroom

April is waiting to bloom

Butterflies against her chest

Bright lights striking her face

Explosions on this screen

This screen’s on the scene

April won’t need the record

She’s waiting

She’s looking around her

Waiting for him to sit next to her

And run in the shadows

Lonely souls and empty faces

When will he come and take her?

Don’t let her wait too long for hours

When will he come and take her?

Don’t let her wait too long for hours

Now she remembers at these nights

Where lust was the only light!

She feels a wind on her neck

Jumps back, to feel awake

Breathing behind her

His shadow — poor little girl

Falling all over

For this missing lover

When will he come and take her?

Don’t let her wait too long for hours

When will he come and take her?

Don’t let her wait too long for hours

Staring at the darkness

She can feel his hands Softly slip under her dress

She opens her eyes and it’s the end

Floodlights on a white screen

She’s the only one left in these sits

April is alleen in de donkere kamer

April wacht om te bloeien

Vlinders tegen haar borst

Felle lichten vallen op haar gezicht

Explosies op dit scherm

Dit scherm is ter plaatse

April heeft het record niet nodig

Ze wacht

Ze kijkt om zich heen

Wachten tot hij naast haar komt zitten

En rennen in de schaduw

Eenzame zielen en lege gezichten

Wanneer komt hij haar halen?

Laat haar niet te lang wachten voor uren

Wanneer komt hij haar halen?

Laat haar niet te lang wachten voor uren

Nu herinnert ze zich deze avonden

Waar lust het enige licht was!

Ze voelt een wind in haar nek

Springt terug om zich wakker te voelen

Achter haar ademen

Zijn schaduw — arme kleine meid

Overal vallen

Voor deze vermiste minnaar

Wanneer komt hij haar halen?

Laat haar niet te lang wachten voor uren

Wanneer komt hij haar halen?

Laat haar niet te lang wachten voor uren

Staren naar de duisternis

Ze kan zijn handen voelen glijden Zachtjes onder haar jurk

Ze opent haar ogen en het is het einde

Schijnwerpers op een wit scherm

Zij is de enige die nog op deze stoelen zit