Torment - Brotherhood Of The Lake

Her burning limbs have given up

She has climbed as far as she can

Her fragile bones begin to crack

As damnation screams her name

She can almost see the sun

But the ‘blessed' came in droves

So let her fall to the putrid

Cast her back down to the dead

Torment is her home.

She is the curse

We are the distance.

Always will be

When the lusted light burns her eyes

She doesn’t close them, open wide

She’s embracing pain, to ask for more

She can never ask again

Torment is her home.

She is the curse

We are the distance.

Always will be

So gather round, murderers

Guard the gates to cast her back

Haar brandende ledematen hebben het opgegeven

Ze is zo ver geklommen als ze kan

Haar fragiele botten beginnen te kraken

Terwijl de verdoemenis haar naam schreeuwt

Ze kan de zon bijna zien

Maar de 'gezegenden' kwamen massaal

Dus laat haar vallen tot het verrotte

Werp haar terug naar de dood

Kwelling is haar thuis.

Zij is de vloek

Wij zijn de afstand.

Zal altijd zijn

Wanneer het begeerde licht haar ogen brandt

Ze sluit ze niet, wijd open

Ze omarmt pijn, om meer te vragen

Ze kan het nooit meer vragen

Kwelling is haar thuis.

Zij is de vloek

Wij zijn de afstand.

Zal altijd zijn

Dus kom bijeen, moordenaars

Bewaak de poorten om haar terug te werpen