Into The Necrosphere - Broken Hope

I work the graveyard shift, cadavers lay silently in wait

My utensils are ready to perform degrading autopsies

Through the sinews of dead flesh

And within the dried marrow of old bones

I have discovered the secrets of the dead

Mercilessly I pit out what the dead cannot hide

I become enlightened with a knowledge that makes me strong

A power I now possess launches me into the afterworld

Traveling paths in the innermost niches of putrefaction

I will become a god of suppuration in this dead domain

But to enter the putrid portal I must frantically carve

Tediously I labor over crude necropsies, bizarre necrotomy

My entire being soon liquefies as I cross over

I take on the form of foul cadaverine

Now through the perished, hardened veins I flow

Immersed into the deceased where no life resides

Except for wriggling fat white maggots filled with smegma and decay

Apparitions haunt the viscera, my presence they avoid

In terror they try so hard to hide

Disappearing into the offal of the btchered

When the dead go the way of all that is flesh

And the burdensome mortal coil is shaken off

Moving as I wish between the living and the dead

Carcasses are tenements for all spectral souls

An actual cosmos existing within a corpse

The morticians could not fathom what I see

Like a scalpel I cut my way through the necrosphere

Plunging into the deepest recesses of the carrion

They are unable to flee from my disembodied grasp

The dead scream as I infernally enslave them

Truly I am gifted, empowered with necromacy

Originating in dead matter makes me necrogenic

The interior decomposed membranes of the stiffs from a necrosphere

Which has always remained unseen by mortal eyes

Until I found the concealed secrets of the rot realm

Now I am divine, the dead now worship me

As if I am a god

Ik werk in de kerkhofdienst, kadavers liggen stil in de wacht

Mijn gereedschap is klaar om vernederende autopsies uit te voeren

Door de zenuwen van dood vlees

En in het gedroogde merg van oude botten

Ik heb de geheimen van de doden ontdekt

Genadeloos haal ik eruit wat de doden niet kunnen verbergen

Ik word verlicht met een kennis die me sterk maakt

Een kracht die ik nu bezit, lanceert me in het hiernamaals

Reispaden in de diepste nissen van verrotting

Ik zal een god van de ettering worden in dit dode domein

Maar om het verrotte portaal binnen te gaan, moet ik verwoed kerven

Vervelend werk ik aan ruwe necropsieën, bizarre necrotomie

Mijn hele wezen wordt snel vloeibaar als ik oversteek

Ik neem de vorm aan van een vuil kadaver

Nu door de vergaan, verharde aderen ik stroom

Ondergedompeld in de overledene waar geen leven woont

Behalve kronkelende dikke witte maden gevuld met smegma en bederf

Verschijningen spoken door de ingewanden, mijn aanwezigheid vermijden ze

In terreur proberen ze zich zo moeilijk te verbergen

Verdwijnen in het slachtafval van de vervloekte

Wanneer de doden de weg gaan van alles wat vlees is

En de belastende sterfelijke spiraal wordt afgeschud

Bewegen zoals ik wil tussen de levenden en de doden

Karkassen zijn huurkazernes voor alle spectrale zielen

Een echte kosmos die in een lijk bestaat

De begrafenisondernemers konden niet bevatten wat ik zie

Als een scalpel baan ik me een weg door de necrosfeer

Duiken in de diepste uithoeken van het aas

Ze kunnen niet ontsnappen aan mijn lichaamloze greep

De doden schreeuwen terwijl ik ze hels tot slaaf maak

Echt, ik ben begaafd, bekrachtigd met necromacy

Afkomstig uit dode materie maakt me necrogeen

De binnenste ontlede membranen van de stijven uit een necrosfeer

Wat altijd ongezien is gebleven voor sterfelijke ogen

Totdat ik de verborgen geheimen van het rotrijk vond

Nu ben ik goddelijk, de doden aanbidden mij nu

Alsof ik een god ben